تيم ملي فوتبال ايران در مصاف با شوروي كه آن روزگار با ستارگاني چون ويكتور روداكوف ، راماز شنگليا و... سرآمد همه اولگ بلوخين( كه شايد بعد از لئو ياشين بهترين فوتباليست تاريخ اتحاد جماهير شوروي به حساب آيد) فوتبال خوب و قابل قبولي ارائه داد والبته در پايان بازي را ١-٢ به حريف واگذار كرد . تك گل ايران را در اين بازي پرويز قليچ خاني به ثمر رساند كه اين آخرين گل ملي و آخرين بازي رسمي او با پيراهن تيم ملي بود. تيم ايران با اين شكست از دور مسابقات فوتبال المپيك خارج شد اما با خود باوري بيشتر نسبت به گذشته به وطن بازگشت.
فوتبال ما در اين دو سه ساله اخير به همه وبيش از همه به خودش ثابت كرده بود كه بهترين تيم آسياست و مي تواند حتي در ميادين فرا آسيايي حضوري خوش و مقبول داشته باشد. تيم ملي در حالي از مونترال برگشت كه همه فكر و ذكر دست اندر كاران فوتبال به ويژه حشمت مهاجراني سرمربي وقت تيم ملي ايران به صعود تيم ملي به مرحله نهايي جام جهاني آينده كه قرار بود دوسال بعد درسال ١٩٧٨ به ميزباني كشور آرژانتين برگزار شود معطوف شده بود.
نمايش فوتبال ايران در سه سال بعد از ناكام ماندن در اولين تلاش صود به جام جهاني درسال ١٩٧٣ دو قهرماني تيم ملي در عرصه قاره اي( بازي هاي آسيايي ١٩٧٤ و جام ملت هاي آسيا در١٩٧٦) و مهمتر از همه حضور اميدوار كننده فوتبال ايران در المپيك مونترال و بازي هاي خوب و توام با اعتماد به نفس در برابر غول هاي فوتبال اروپاي شرقي كه هر دو در آن سال صاحب سكوي المپيكي شدند ( در رشته فوتبال المپيك آلمان شرقي لهستان را درفينال شكست داد و اول شد. لهستان بر سكوي دوم قرار گرفت و شوروي نيز با شكست برزيل صاحب گردن آويز برنز شد)و٠٠٠
كارشناسان فوتبال كشورمان و دست اندكاران تيم ملي را به اين نتيجه طبيعي و منطقي رسانده بودند كه اگر در ادامه هم اين روند كم اشتباه پيش رود باتوجه به واقعيات و اندازه هاي فوتبال ايران وشناخت وضعيت وشرايط فوتبال آسيا و حتي استراليا حضور فوتبال در مرحله نهايي جام جهاني يازدهم طبيعي ترين اتفاقي است كه مي تواند براي فوتبال ما رخ دهد. فوتبالي كه تا آن موقع تقريبا در تمام ميادين مطرح اسيايي وجهاني( مثل المپيك) حضور پيدا كرده بودو تنها تجربه حضور در مرحله نهايي جام جهاني را در پرونده خود نداشت. بنابراين از بعد از بازي هاي المپيك هدف بزرگ و بزرگترين هدف فوتبال ايران صعود به مرحله نهايي جام جهاني آينده بود.
گويا فوتبال ايران ميخواست با اين صعود توانايي هاي نهفته و ظرفيت بالقوه خود را به همه علي الخصوص به خودش ثابت كند. اثبات اين واقعيت نيز فقط باصعود به مرحله نهايي جام جهاني و حضور در جمع بهترين هاي جهان ممكن ميشد.
وقتي تيم ايران در اولين مرحله رقابت هاي مقدماتي جام جهاني به راحتي حريفاني چون عربستان سعودي وسوريه را از سر راه برداشت( تيم ملي ابتدا در خاك عربستان و در ورزشگاه پر از جمعيت رياض ٣-٠ اين تيم را شكست داد. اين در حالي بود كه چمن ورزشگاه رياض مصنوعي بود و اين بر كيفيت كار تيمي ايران اثر منفي گذاشته بود. در بازي برگشت هم تيم اميد(ب) ايران عربستان رادر شيراز پذيرايي و با دو گل بدرقه كرد!!سوريه هم وقتي در خانه خودش با تك گل علي پروين به ايران باخت كلا از خير بازي برگشت در ايران گذشت!)آنگاه به دور دوم و نهايي مرحله مقدماتي راه پيدا كرد. استراليا، كره جنوبي، هنگ كنگ و كويت چهار حريف ايران در اين مرحله بودند كه چون ايران داعيه صعود به جام جهاني را داشتند وايران بايد بااز سرراه برداشتن اين حريفان"هدف بزرگ" را تحقق مي بخشيد و رويايي كه چند سالي بود دست از سر اين فوتبال بر نمي داشت به واقعيت تبديل مي ساخت...
(ادامه دارد)
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
