کیهان ورزشی-
فوتبال دنیای عجیبی دارد. دنیایی که در زمان قرعهکشی جامجهانی ما را از کسب نتیجه مقابل اسپانیا و رویای صعود به دور دوم جام ناامید کرده و حالا خودش ما را به جایی رسانده که شعارمان برای جام جهانی روسیه به واقعیت تبدیل شده و 80 میلیون ایرانی برای بدست آوردن یک نتیجه مناسب مقابل اسپانیا با تیم ملی ضربانهایش قلبشان را یکی کرده و با آن همنفس شدهاند. حالا دیگر معجزه فوتبال ما را به خودباوری رسانده که میتوانیم دست به هر کار بزرگی بزنیم. مگر نه اینکه ایسلند، مکزیک و سوئیس همین کار بزرگ را انجام دادند و ترس را به دل هر تیم پرمدعایی انداختند که خودشان را برای صعودی آسان از گروههایشان آماده کرده بودند.
فوتبال دنیای عجیبی دارد. ما را از مردمی ناامید به مردمی تبدیل کرده که همین حالا نیمی از دلمان استرس و دلشوره برای یک بازی سخت برابر قهرمان سال 2010 جهان است و نیم دیگر آن شور و اشتیاق ترسی است که به جان حریفمان انداختهایم. بردن مراکش با هر زحمتی، ما را به حریفی دندانگیر برای اسپانیا و پرتغال بدل کرده و حالا آنها روی ما حساب میکنند و میدانند کوچکترین غفلت میتواند آنها را به سرنوشت آلمان و برزیل و آرژانتین دچار کند.
فرناندو هیرو در صحبتهایش نشان داد که تا چه اندازه مرعوب سرنوشت آلمان و نتیجه بازی اول ما شده است. او میگوید در جامجهانی 32 تیم خوب وجود دارد و ایران تیمی است که در 18 بازی انتخابی خود تنها 5 گل پذیرفته که این باعث نگرانی ما است. تیمی که برای صدرنشینی در این گروه شاید روی پیروزی پرگل مقابل ایران حساب باز کرده بودف حالا میداند اگر لحظهای غافل شود، ممکن است به سختی تنبیه شود چون در جامی هستیم که تیمهای بزرگ به سختی میتوانند دروازه حریفانشان را باز کنند.
خودمان میدانیم که فوتبال ما نه با اسپانیا بلکه با همان مراکشی که به زحمت شکستش دادیم، فاصله عمیقی دارد اما منطقی بودن چیزی نیست که در آستانه این بازی بزرگ ما را به لذت بردن از جامی که با دیدن قرعهمان سقف آرزوهایمان را هم قد خودمان کرده بودیم، سوق دهد. باید کمی غیرمنطقی و احساسی بود تا هم لذت ببریم و هم امیدوار باشیم برای رسیدن به رویاهایمان.
پس کافیست تنها 90 دقیقه عقل و منطق و تحلیل مسائل فنی را کنار گذاشت و با تمام احساسمان و با ضربانی مشترک پای تیممان بایستیم تا مبادا به مسیر رسیدن به رویایمان خدشهای وارد شود.
ما با هر اتفاقی که پیش بیاید، از داشتن این تیم و دیدن آن در این جام لذت میبریم و لحظهای از بزرگ کردن رویایمان در قلب و روحمان دست نمیکشیم.
*عرفان خماند