کیهان ورزشی-
برایشان چیزی کمتر از مرگ با زجر کشیدن یا شکنجه شدن در اردوگاه کار اجباری نبود. آنهایی که عادت کرده بودند فوتبال را با بال‌هایشان رسم کنند، در خاک روسیه پایشان به زمین میخکوب شده بود. آنها همان‌هایی بودند که نیمی از جذابیت هر فوتبالی را به دوش می‌کشیدند. حال چطور می‌شد تصور کرد یک جام با این همه زرق و برق به یکباره بخش زیادی از جذابیت خود را از دست بدهد.
جام‌جهانی شب گذشته یک برگ دیگر از تاریخ خود را ورق زد اما اغراق نیست که بگوییم این مهلک‌ترین و مهیب‌ترین شب تاریخ این جام بود. شبی که به یکباره وزن خود را از دست داد و حالا راه بدون مسی و رونالدو ادامه پیدا می‌کند. رویای قهرمانی برای دو ابرستاره فوتبال دنیا به پایان رسید تا اگر دهه‌های بعد بخواهیم از آنها یاد کنیم، برای نبردن حتی یک قهرمانی جام‌جهانی حسرت بخوریم.
البته این ناکامی دامان خود جام‌جهانی را هم می‌گیرد. این جام لطف و مهربانی خود را در حق تقریبا بیشتر نوابغ فوتبال جهان تمام کرد اما برای رونالدو و مسی همان چهره مهربان خود را نشان نداد. پله، مارادونا، رونالدو، ماتئوس، زیدان و بسیاری دیگر از ستاره‌های فوتبال جهان دستشان به جام رسید اما این دو بازیکن فرازمینی دنیای فوتبال در حالی با جام بیست و یکم وداع کردند که به نظر نمی‌رسد دیگر فرصتی برای این کار داشته باشند.
در شب شانزدهم جام‌جهانی آرژانتین و پرتغال به ترتیب مقابل فرانسه و اروگوئه تن به شکست دادند تا رونالدو و مسی که هر کدام برای رسیدن به توپ طلای ششم روی قهرمانی در این مسابقات حساب کرده بودند، هر دو به موازات یکدیگر راه خانه را در پیش بگیرند. طرفداران مسی پس از شکست فرانسه توپ طلا را برای رونالدو می‌دانستند اما با پایان بازی پرتغال و اروگوئه مشخص شد که حالا هر کدام فقط باید روی توانایی خود در سطح باشگاهی حساب باز کنند.
با این حال این دو فوق ستاره در شرایطی مسابقات را ترک کردند که تقریبا هر دو از یک درد رنج می‌بردند. چهره‌هایشان نشان می‌داد که در چه مسلخی گرفتار آمده‌اند. جنگیدن برای یک افتخار ملی و از عرش به فرش رسیدن با قرار گرفتن در کنار عده‌ای بازیکن که نمی‌توانند حتی یک هزارم از آن چه که در تیم‌های باشگاهی‌شان در اختیار دارند، فراهم کنند. آنها کنار این معمولی‌ها فقط می‌توانستند سکوت کنند؛ سکوتی برگرفته از توجه به منافع ملی.
آنها خشم خود را فرو می‌خوردند و در انحصار شمار زیادی از بازیکنان حریف، تنها مانند یک مرغ پرکنده به این سو و آن سو می‌زدند. کماینکه این تلاش‌های فردی فایده‌ای نداشت. شاید هیچگاه جام‌جهانی تا این اندازه تفاوت میان بازیکنان یک تیم را به خود ندیده بود. مسی و رونالدو در آتشی که یک مشت بازیکن ناکارآمد به پا کرده بودند، می‌سوختند و دم نمی‌‌زدند. مسی و رونالدو در کنار بازیکنانی که نمی‌توانستند حتی کوچکترین توقعات آنها را برآورده کنند، آخرین رویای خود را از دست دادند تا جام‌جهانی یک شب مهیب را متحمل شود؛ شب ابرستاره‌ها و بی‌استعدادها!
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
