کیهان ورزشی-
پرده اول؛ دو ماه قبل، اوج جنگ
چند روزی به شروع جام‌جهانی مانده و حمله مشکوک یک جاسوس دوجانبه روسیه-انگلیس در لندن، جنگ سرد دو کشور را به سرحد خود رسانده است. سرگئی اسکریپال، سرهنگ پیشین سازمان اطلاعات نظامی روسیه و دخترش، در تاریخ ۴ مارس بیهوش روی نیمکتی در پارکی در شهر سالزبری پیدا شده‌اند. بریتانیا علت بیهوشی آنها را آلودگی به گاز نوویچوک اعلام و مسکو را متهم کرده که در این حمله دست داشته است. گاز نوویچوک یک گاز مرگبار است که در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ میلادی توسط ارتش شوروی سابق توسعه داده شده است. پس از حمله به اسکریپال، متحدان بریتانیا در اروپا و همچنین ایالات متحده آمریکا با لندن ابراز همبستگی کرده و شمار قابل توجهی از دیپلماتهای روس را از کشورهایشان اخراج کرده‌اند. روسیه علاوه بر اقدام متقابل و اخراج دیپلماتهای غربی، سازمان‌های اطلاعاتی بریتانیا را متهم کرده که با دستاویز قرار دادن این حمله، به روسیه هراسی دامن زده‌اند.
علت حمله به سرگئی اسکریپال که در پی توافق تبادل جاسوسان در سال ۲۰۱۰ میلادی مبادله شد، همچنین علت استفاده از گاز نوویچوک، مشخص نیست. علاوه بر سرگئی اسکریپال و دخترش، مسمومیت دو شهروند دیگر بریتانیا بار دیگر به دلیل آلودگی به گاز نوویچوک آنهم در چند کیلومتری شهر سالزبری، بر تنش‌ها میان مسکو و لندن افزوده است. داون استرجس ۴۴ ساله درگذشت و همسرش چارلی راولی همچنان در بیمارستان دوره مداوا را می‌گذراند.
این اوج بحران سیاسی میان انگلیس و روسیه پیش از آغاز جام‌جهانی است. همه نگران مسابقات هستند که بدنبال تحریم بازی‌ها از سوی انگلیس و چند کشور دیگر اروپایی، فوتبال چگونه می‌خواهد هیجان خود را حفظ کند و به حیات خود ادامه دهد. این یعنی هیچ مقام سیاسی از کشورهای تحریم‌کننده که در بیست و یکمین دوره جام‌جهانی هم حضور دارند، به روسیه نمی‌آیند. این اتفاقات در شرایطی رخ می‌دهد که مناقشات کرملین با اتحادیه اروپا و آمریکا بر سر منطقه کیریمه در اوکراین و دیگر منازعات، تحریم‌های زیادی را بر روسیه تحمیل کرده و روابط مسکو-واشنگتن را به تیرگی روزهای جنگ سرد تبدیل کرده است.
روسیه با همه این مصائب و مشکلات سیاسی به استقبال برگزاری جام‌جهانی می‌رود. نگاه‌ها به این کشور مثبت نیست و تهدیدهای امنیتی از سوی گروه‌های تروریستی، تردید‌ها و ترس‌ها را در مورد میزبانی روس‌ها و کیفیت برگزاری مسابقات به اوج خود می‌رساند. از نظر فوتبالی هم میزبان گویی در شرایط خوبی قرار ندارد و این گمان بوجود می‌آید که ناکامی‌های سیاسی و فوتبالی برای پوتین و کشورش با یکدیگر ادغام می‌شود و شکستی سخت در انتظار تزارها رقم می‌خورد.
پرده دوم؛ یک هفته پس از جام‌جهانی، روسیه در اوج
چند روزی می‌شود که جام‌جهانی تمام شده است. فرانسه قهرمان شده و تیم ملی روسیه برخلاف انتظارها، توانست به جمع هشت تیم برتر دنیا راه پیدا کند. این جام‌جهانی مملو از اتفاقات جدید و هیجان انگیز بود. برای اولین بار کمک داور ویدئویی مورد استفاده قرار گرفت که با واکنش‌های مختلفی مواجه شد. فینال بازی‌ها جشنواره گل‌های متفاوتی بود که تماشاگران را به وجد آورد. رکوردهای مختلفی از بازیکنان و تیمها به ثبت رسید که همگی آنها سبب شد یکی از زیباترین رقابت‌های چند دهه اخیر را شاهد باشیم.
اما برنده اصلی این مسابقات کسی نبود جز پوتین، دولت او و سیاست‌هایش. دولت وی توانست برخلاف آنچه که گفته می‌شد و فشارهایی که وارد آمد، رقابت‌ها را به بهترین شکل ممکن برگزار کند و از نظر امنیتی شرایط آرامی را برای تیمها، بازیکنان و تماشاگرانی که از نقاط مختلف دنیا به روسیه آمده بودند، فراهم کند. حالا با گذشت دو ماه از اختلافات سیاسی روسیه با غرب و فشارهایی که از سوی آنها بر این کشور اعمال شد، نگاه‌ها نسبت به روسیه عوض شده و دیگر از آن ترس و وحشت نشات گرفته از تنش‌های سیاسی خبری نیست. روسیه توانست از جام‌جهانی بهترین بهره را ببرد و خودش را در این آوردگاه بزرگ، کشوری نشان دهد که نه‌تنها می‌تواند امنیت میلیون‌ها مسافر را تامین کند بلکه از نظر گردشگری و سرویس‌دهی به مسافران از شرایط بسیار خوبی برخورددار است.
در روز فینال روسای جمهور روسیه، فرانسه و کرواسی در کنار رئیس فیفا در زیر بارش شدید باران مدال بازیکنان دو تیم کرواسی و فرانسه را اهدا کردند تا یکی از خاص‌ترین تصاویر این دوره بر جای بماند. تصویری از سیاست‌مداران که زیر باران فوتبال به دور از هیاهو و تنش‌های سیاسی، هر کدام با لبخندی که ریشه در دلیلی متفاوت داشت، به آینده متفاوتی از موقعیت خود می‌اندیشدند. روسیه برنده جام‌جهانی بود تا جایی که دونالدو ترامپ در کنفرانس خود با پوتین لب به ستایش از میزبانی این کشور از مسابقات می‌گشاید. روسیه پس از جام‌جهانی دیگر آن کشور پیش از آن نخواهد بود.
پربازدید ها 
پربحث ترین عناوین آخرین اخبار 
