کیهان ورزشی-
نمایشی که شب گذشته از پرسپولیس دیدیم برای همه ما که سه سال است روند رو به رشد سرخپوشان را مشاهده کرده ایم آشنا بود.
چهار بازیکن کلیدی فصل قبل پرسپولیس بنام های محسن مسلمان، وحید امیری،صادق محرمی و علیرضا بیرانوند در مسابقه مشهد حضور نداشتند و این فقدان آنها وقتی با پنجره بسته نقل و انتقالاتی باشگاه پیوند می خورد، کوهی از نگرانی را روی دوش هواداران پرسپولیس قرار می داد اما همان هواداران وقتی سر و شکل تیم شان را در برابر پدیده برانداز کردند، برق شوق در چشمان شان نقش بست.
پرسپولیس که در ظاهر ماجرا خود را مقابل تهاجم یک پارچه بازیکنان پدیده بویژه بعد از گل دقیقه 8 آقای گلش می دید اما با تبعیت از فلسفه آشنای فوتبالی برانکو دقیقا می دانست از این بازی چه می خواهد.
برانکو در اواخر فصل قبل و در بحبوحه انتقاداتی که به شیوه بازی نازیبای پرسپولیس وارد می شد، با همین شیوه که در دنیا به فوتبال اقتصادی شهره است کار را پیش برد و آخر الامر جام قهرمانی را به آغوش کشید.
پرسپولیس برانکو خوب بلد است که از تهدیدها فرصت بسازد و این فرصت سازی از همین دیشب آغاز شد؛ وقتیکه روحیه جنگندگی در تک تک نفرات این تیم رسوخ کرده و از دروازه بان نامطمئن دیدار معروف مقابل قشقایی، یک سوپر ستاره ساخت و از احمد نوراللهی یک عنصر فداکار و دونده و جنگنده که هر جای زمین سرک می کشید.
پرسپولیس و پنجره بسته نقل و انتقالاتی اش را برای لحظاتی فراموش کنید و قیافه این تیم در ورزشگاه امام رضا(ع) را در ذهن بیاورید؛ این قیافه برایتان آشنا نیست؟
این فوتبال نه چندان زیبا اما عملگرایانه و امتیاز آور و هوشمندانه همیشه بوی امتیاز می دهد؛ یادمان باشد که آنها اگر در نیم فصل اول با همین فرمان پیش بروند و امتیاز جمع آوری کنند، در نیم فصل دوم و پس از گشوده شدن آن پنجره کذایی خیز بلند خود را آغاز خواهند کرد.
این پرسپولیس و این برانکو را نمی توان جدی نگرفت.
*حمید ترابپور
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
