این روزها موضوع ممنوعیت به کار گیری بازنشستگان در دستگاه های دولتی نقل خیلی محافل از جمله ورزش است.ریشه و خاستگاه این بحث هم قانونی است که مجلس تصویب کرده و شورای نگهبان کلیات آن را تایید کرده است. البته این قانون هنوز به دستگاه های اجرایی ابلاغ نشده است . ما به سهم خود امیدواریم این قانون به نفع مدیریت و اداره کشور تمام شود. البته معروف است که می‌گویند قانون خوب وقتی تاثیرگذار است که خوب هم اجرا شود. آنچه در آن تردیدی نیست تاثیر مستقیم مدیریت در وضعیت عرصه های مختلف و کل کشور است. و شرایط کشور در خیلی از حوزه ها حکایت از نیاز حیاتی به مدیریت شایسته و کارآمد دارد.
باری، از آنجا که مدیریت ورزشی ما عمدتا دولتی است این قانون ورزش و مدیریت ورزش را هم شامل می شود. در همین مورد است که وزیر محترم ورزش گفته است به محض ابلاغ این قانون در همان هفته اول تغییرات مدیریتی را انجام خواهیم داد. اینطور که شنیده ایم ۱۲ رییس فدراسیون و ۲ معاون وزیر مشمول قانون می شوند و طبق مصوبه ای که اعلام خواهد شد باید جای خود را به نفرات حائز شرایط قانونی بدهند.
اصل و نکته مهمی که در این ماجراها باید رعایت شود همان است که بالاتر اشاره ای به آن داشتیم. این قوانین و مصوبات باید در نهایت به نفع و مصلحت کشور ودر این بحث ورزش تمام شود.
بنابراین مساله بودن یا نبودن زید و عمرو فرع ماجراست اصل تقویت توان و بنیه مدیریت است. به طور طبیعی انتظار این است که در گیرودار تغییر و تحولات قریب الوقوع مدیریتی ناشی از تصویب و ابلاغ قانون جدید ، کیفیت و سطح و کارایی مدیریتی ورزش افزایش پیدا کند.یعنی اجرای صحیح این قانون به این منجر شود که نه تنها داشته ها و تجربه های مدیریتی در ورزش که حاصل سال ها کار اجرایی است به یکباره با پایان عمر رسمی و اداری مدیریتی نادیده گرفته نشود بلکه باید با حفظ ان تجربه ها و سرمایه ها بر جوانی و انگیزه و چابکی مدیریت ورزش اضافه شود. به بیانی ساده تر تصویب و مهمتر از آن قانون باز نشستگی باید موجب شود که مکانیزم جذب و دفع در حوزه مدیریتی ورزش اصلاح و کا ر امدتر و اصل شایسته سالاری جدیتر گرفته شود. این قانون فرصت خوبی است که مدیرانی که سال ها در مسندی باقی بوده و دیگر توان یا انگیزه لازم را برای ادامه دادن ندارند به ویژه ان دسته که این مجله بارها از انها به عنوان” کنگر خورده های لنگر انداخته” یاد کرده است بازنشسته شوند و جای خود را به مدیران جوانتر و دارای برنامه و اراده خدمت به جامعه و جوانان بدهند. و باز اجرای صحیح و فارغ از دیدگاه های منفعت جویانه و خود خواهانه موجب می شود آن دسته از مدیران کار آمد که منشا خدمات غیر قابل انکاری در ورزش بوده وجزو مدیران لایق و مبتکر ما بوده اند و حالا طبق قانون اخیر الذکر باید از سمت مدیریتی خود کنار بروند یا قبلا کنار رفته اند( برای مثال حاج آقا طالقانی یا حاج آقا یزدانی خرم یا...) به میدان خدمت فراخوانده شوند واز فکر و تجربه وابتکار و قوه خلاقیت و... آنها در خدمت آینده ورزش استفاده شود . معنی سخن ما این است که درست است قانون از به کارگیری مدیران باز نشسته جلوگیری کرده است اما قانون مانع استفاده از فکر و تجربه کسانی که سابقه روشن مدیریتی در کار نامه خود دارند ، نشده است. ما بارها به سهم خود از کارهای معطل مانده و اقدامات برزمین مانده و کارهای ضروری اما انجام نشده در ورزش زیاد گفته و نوشته ایم .برای روشن کردن منظور مثال هم زده و نمونه هم ذکر کرده ایم.اینجا هم فرصت خوبی است تا عرض کنیم یکی از آن کارهای انجام نشده در ورزش همین جلوگیری از نفله شدن و هدر رفتن تجربه های گرانقیمت مدیریتی است. متاسفانه در ورزش ما رسم بر این بوده و هست که هر کس برای چند روزی سکان مدیریتی ورزش را به دست گرفته است بدون توجه به سوابق و تجربه های مدیریت و مدیران قبلی در صدد پیاده کردن افکار و ایده های خود بوده است( بماند که این نقص و اشکال تقریبا در همه حوزه ها ونه فقط ورزش دامن نظام مدیریتی ما را گرفته است). این یک اشکال بزرگ است که در هیچ کجای عالم که ورزش پیشرفت کرده یا در حال پیشرفت است دیده نمی شود. نظام مدیریتی آنها یک نظام مدیریتی پیوسته و طولانی مدت است و اینجا گسسته و کوتاه مدت و...
امیدواریم مدیران وتصمیم گیرندگان ما با در نظر داشتن منافع مردم و در اولیت قرار دادن مصالح ورزش و پرهیز از جناح گرایی و فامیل بازی و... از فرصت به وجود آمده بهترین استفاده ها را برای تقویت بنیه مدیریتی ورزش ببرند.
* سیدمحمدسعید مدنی
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
