کیهان ورزشی-
بالاخره کارلوس کروش سرمربي تيم ملي ايران قبل از بازي دوستانه تيم ملي با ونزوئلا، سکوت خود را شکست و در کنفرانس خبري که تقريبا با تحريم رسانهها هم مواجه بود، شرکت کرد و گفت: "دنبال شر نميگردم، اما در دعوا کوتاه نميآيم..." کروش با اين حرف خود گفت کساني قصد دارند به او حمله کنند و او را وارد دعوا بکنند و او هم فردي نيست که در برابر مبارزهجويي کسي کوتاه بيايد، و گرچه شروعکننده دعوا نيست، اما کوتاهبيا در دعوا هم نيست.
و ما مثل خيلي از اهالي فوتبال وقتي اين درگيريها و اظهارات را ميبينيم و ميشنويم از خود سوال ميکنيم: راستي چرا وقتي فوتبال ايران در آستانه حضور در يک رقابت بينالمللي است، دعواها و درگيريها اوج ميگيرد و تنش و تفرقه جاي وحدت و همدلي را که لازمه پيروزي و تحقق هدف است ميگيرد...؟
و باز سوال ميکنيم: در اين ميان نقش مديريت در فوتبال ما چيست؟ نگاه کردن و شانه بالا انداختن و منفعل و واداده عمل کردن يا حضور فعال و همه چيز را نظارت کردن و هر کسي را سرجاي خود نشاندن؟!
و بالاخره يک سوال ديگر: منظور کروش از اين جمله که پيش از اين هم چند بار تکرار کرده بود، چيست: "من بايد بروم تا آن 4 نفر را خوشحال کنم...! و يا اگر مردم بگويند برو، از ايران ميروم، اما به خاطر آن چهار نفر نميروم..."!... اين چهار نفر چه کساني هستند... کسي آنها را ميشناسد؟!
*سید
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
