*ابراهیم قاسمپور
درباره فلسفه وجودی برخی تیم ها در فوتبال ایران، باید از آنهایی سوال پرسید که اداره آن تیم ها را بر عهده دارند و برایشان بودجه تعیین می کنند.آنها حتما هدفی را دنبال می کنند اما آنچه به نظر می رسد و از عملکرد این باشگاهها برداشت می شود، بیش از آنکه به فوتبال ایران سود برسانند هزینه بر هستند.
یک زمان است که تمام ارکان یک باشگاه و به اصطلاح از الف تا ه آن باشگاه در خدمت یک هدف مشترک است و آن هدف می تواند به بهبود اوضاع ورزش و جامعه کمک کند؛ آنوقت است که نقدی به وجود آن باشگاه وارد نیست.برایتان پاس تهران را مثال می زنم. پاس اگر امروز وجود داشت،اهداف آن به اهداف نیروی انتظامی نزدیک بود. یکی از اهداف مهم نیروی انتظامی جلوگیری از گرایش جوانان به فساد است که باشگاهی مثل پاس همسو با این هدف حرکت می کرد.
اما داستان باشگاههایی مثل پیکان و سایپا متفاوت است. شاید آنها هم اهدافی داشته باشند اما بیش از هر چیزی می خواهند مطرح باشند.
یادمان هست که یک آقایی تا چند وقت قبل از فوتبال ایران بود که برای یک باشگاه هزینه و در واقع آن باشگاه را سکوی پرتاب خود تلقی می کرد، حالا حکایت باشگاههای بی طرفدار فوتبال ایران هم شباهت زیادی به داستان همان فرد دارد. در اروپا برندهای خودروساز می زوند و اسپانسر باشگاههای بزرگ می شوند اما اینجا چون ساختار درستی نداریم هر کسی ساز خودش را می زند.
البته باید منصفانه به داستان دو باشگاه نگاه کنیم. در بین باشگاههای بی طرفدار ایران مدیران سایپا و پیکان خیلی خودشان را مطرح نمی کنند و بیشتر با چراغ خاموش حرکت می کنند.
این باشگاههای برای فوتبال ایران خروجی قابل توجهی ندارند و تعداد کمی عضو در تیم ملی نیز دارند اما در رشته های دیگر فعال هستند که این می تواند نقطه مثبت کار آنها باشد.
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
