کیهان ورزشی-
تاثیرات مثبت و شگرف کارلوس کروش بر فوتبال ملی ایران را نادیده نمی گیریم و بر این نظر هستیم که این مرد با ارزش بخشیدن به پیراهن تیم ملی، حداقل اقدامش بازیابی هویت تیم ملی بوده است- نمونه واضح آن همین بازی با عراق که چهار کاپیتان با سابقه، بی حاشیه و همچون بچه های مدرسه ای روی نیمکت نشسته و مترصد فرصتی بودند تا به میدان بروند- برخی رفتارهای پرخاشگرایانه عجیب او را نیز قابل نقد می دانیم،اما برخلاف نظر آنهایی که شمشیر را برای این مربی از رو بسته و حتی خواستار اخراج فوری او شده اند، چنین نگاه و خواسته ای را انحرافی و به جهت پاک کردن صورت مسئله می دانیم؛ مسئله ای که مدیران ارشد در پس آن پنهان شده اند و حظ این جنگ را می برند و ...
طی یک ماه اخیر، گفت و گو هایی تفصیلی با وینفرد شفر و برانکو ایوانکوویچ داشتیم؛ دو جنتلمن با تجربه، با دانش فنی بالا و حی و حاضر برای خدمت به فوتبال ایران.
با شفر از فوتبال آلمان بعد از جنگ جهانی دوم و مسیر برون رفت کشورش از عصر تحقیر با ابزار «فوتبال» گپ زدیم؛ از روزهایی که حتی همسایگان آلمان غربی حاضر به دیدار دوستانه با این کشور نمی شدند صحبت کردیم و به فینال جام جهانی جاودانه ۱۹۵۴ رسیدیم؛ فینال عجیبی که باران هم نتوانست غم شکست مجارهای مدعی مقابل ژرمن ها را محو کند. شفر که برخاسته از همان مکتب است،دلسوزانه راهکارهایی را برای قرار گرفتن فوتبال ایران در مسیر پیشرفت داشت و تنها گوش شنوای مسوولان را طلب می کرد.
سراغ برانکو رفتیم. او نیز خالص و دلسوز، دغدغه هایی را مطرح می کرد و معتقد بود فوتبال ایران تنها با تکیه بر اصول می تواند به تعالی برسد. چشمه هایی از اصولگرایی او را در همین دو سال اخیر و در نوع مواجهه اش با زیاده خواهی های برخی ستارگان پرسپولیس دیده ایم و البته تاثیرات مثبت و نتیجه بخشی آن را.
بدیهی است که مثلث «کروش، شفر و برانکو» اگر به درستی و تحت لوای یک مدیریت درست در خدمت فوتبال ایران باشد، آن را به بستر امنی می رساند اما چرا برخی آگاهانه و برخی نیز ناآگاهانه با نادیده گرفتن ریشه اصلی مشکلات و منشا جنگ و جدل های اخیر خود را در یکی از جبهه های جنگ قرار داده اند؟
آیا جنگ این مربیان جز برای خدمت به فوتبال ایران است؟
آیا بهتر نیست به جای کروش، شفر و برانکو، سراغ آنهایی رفت که این هیاهو را همچون سپری برابر خود قرار داده و سو مدیریت شان را پشت مصاحبه ها و پست ها و بیانیه های این مربیان مخفی کرده اند؟
البته نقش مخرب افراد مرعوبی که در سمت های مختلف،اطراف مربیان مورد نظر هستند و از این رودخانه ناآرام برای خود ماهی صید می کنند را نیز نباید نادیده گرفته شود.
مشخص است که نمی توان دستگاه ورزش را مخاطب این مقال قرار داد زیرا آنان نقش منفعل شان در این ماجرا را به دفعات نمایش داده اند اما می توان امیدوار بود بخش علاقه مند به فوتبال و آگاه جامعه، دست مغرضان حقیقی و آتش بیاران این معرکه را بخوانند و اجازه ندهند دود این جنگ بیش از پیش به چشم فوتبال برود.
*حمید ترابپور
گودرزی
۲۲:۴۸ - ۱۳۹۷/۱۰/۲۷
پاسخ
بالاخره کروش هست یا کی روش؟؟؟ احمدی
۲۲:۵۱ - ۱۳۹۷/۱۰/۲۷
پاسخ
درسته که مربیان خوب و استادان با تجربه ای هستند ولی غیر از انها ۱۱ نفر دیگه در هر بازی هستند که با تمام وجود برای تیم زحمت میکشند .باید قدر جوانان فوتبال ایران رو هم دانست. 
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
