نسلمان سوخت!

متولد فلاورجان و دانشجوی تربیت بدنی

-امیرحسین اکبری بازیکن ملی پوش فوتبال ساحلی متولد فلاورجان استان اصفهان و و زادروزش ششم بهمن 1370است:«فلاورجان چند کیلومتری اصفهان واقع شده و یکی از شهرستانهای تاریخی استان اصفهان است.فوتبال را از زادگاهم شروع کردم و پس از مدتی برای پیشرفت به مرکز استان رفتم.فلاورجان مثل سایر شهرهای استان اصفهان جوانانی علاقه مند به فوتبال دارد.»

-ملی پوش تیم فوتسال ساحلی شهریار ساری درخانواده ای علاقه مند به ورزش فوتبالیست شد و در این خصوص به کیهان ورزشی می گوید:ورزش در خانواده ما جایگاه مشخصی دارد زیرا پدرم از نوجوانی ورزش می کرد. پدرم در جوانی در تیم های کارگری بازی می کرد و بسیار هم فعال بود.متاسفانه پدرم در دوران بازیگری خود دچار مصدومیت سختی شد و بالاجبار فوتبال را رها کرد. رباط طیبی اش بشدت آسیب دید و ترجیح داد فوتبال را رها کند.

-وی ادامه داد: یک برادر کوچکتر از خود دارم که اختلاف سنی اش با من حدود 10 سال است.

-امیر حسین چندی پیش مدرک کاردانی خود را دریافت کرد و دوباره دانشجو شد:کاردانی متالوژی دارم و بنا به دلایلی رشته متالوژی را ادامه ندادم. از چندی پیش دوباره دانشجو شدم و الان مشغول تحصیل در رشته کارشناسی تربی بدنی هستم. علاقه ام به ورزش یکی دلایلی بود که دوباره وارد دانشگاه شوم.

-اکبری ملی پوش فوتبال ساحلی مجرد است:« فعلا برای تشکیل خانواده آنچنان که باید برنامه ریزی نکرده ام .اگر وضعیت مالی ام بهتر شود به امید خدا تشکیل خانواده می دهم.»

علت جدایی اکبری از پارس جنوبی

-امیر حسین اکبری پیش از آن که وارد رشته فوتبال ساحلی شود به اصطلاح مربیان فوتبالی فوتبالیست چمنی بود. ملی پوش فوتبال ساحلی به کیهان ورزشی دراین خصوص توضیح داد و گفت: پیش از آن که ساحلی باز شوم فوتبالیست بودم. من از نوجوانی به اصفهان رفتم و به عضویت تیم نوجوانان ذوب آهن اصفهان درآمدم.مدتی برای پیشرفت در فوتبال بازی کردم تا این که برای مدتی فوتبال را رها کردم و مشغول درس خواندن شدم.این وسط وقفه ای ایجاد شد تا این که دوباره فوتبال بازی کردم.ماجرا از این قرار است که یک دوره مسابقات جوانان در پارک ناژوان اصفهان برگزار شد و با آن دو تیم چمنی که برایشان بازی می‌کردم در این رقابت‌ها تیم دادیم که توانستم آقای گل بازی‌ها شوم که تیم عمران سازان تیران و کروان به من پیشنهاد بازی دادند. در تیم آن زمان بسیاری از بزرگان ساحلی حضور داشتند و من با آن‌ها هم بازی شدم و بعد از آن به اردوی تیم ملی دعوت شدم.من از سال 2011 در تیم ملی فوتسال ساحلی هستم .

-وی ادامه داد: طی سالهای گذشته در تیم های باشگاهی اصفهان،دریانوردان بوشهر، پارس جنوبی بازی کردم و امسال به عضویت تیم شهریار ساری درآمدم.علت جدایی ام از تیم پارس جنوبی بخاطر تغییر شرایط بود. پس از چند سال بازی در پارس جنوبی شرایطی رقم خورد که مجبور شدم تیمم را عوض کنم. شرایط مالی پارس جنوبی تغییر کرد و من به از جنوب به شمال کشور رفتم و به تیم شهریار ساری ملحق شدم. تیم فوتبال ساحلی شهریار ساری از تعدادی بازیکن جوان و باتجربه تشکیل شده است که امیدوارم با تیم جدیدم نتایج خوبی کسب کنیم.

همبازی علی کریمی ، پیام صادقیان و مهدی شریفی بودم

-اکبری جزو بازیکنان پرافتخار تیم ملی فوتبال ساحلی است و با تیم ایران بارها روی سکو در سطح آسیایی و جهانی رفته است. او دراین خصوص می گوید:من از سال ۲۰۱۱ که ملی پوش فوتبال ساحلی شدم هر سال با تیم ملی در تورنمنت های آسیایی قهرمان شدیم و در مسابقات جهانی نیز نتایج درخشانی کسب کردیم. مهم ترین نتایج تیم ملی فوتبال ساحلی در سطح بین المللی قهرمانی در مسابقات بین قاره ای و کسب عنوان سومی جام جهانی ۲۰۱۷ بود.تیم ملی فوتبال ساحلی در آسیا بارها نتایج درخشانی گرفته است و همیشه جزو مدعیان قهرمانی بوده است.من دو عنوان ارزشمند دیگری هم کسب کرده ام که مهم ترینش به دست آوردن عنوان برترین بازیکن در مسابقات آسیایی بود.هم چنین یک گل زیبا در جام جهانی 2017 به ثمر رساندم که این گل کاندیدای بهترین گل جام شد.من با تیم ملی ۱۶ عنوان مهم بین المللی را بدست آورده ام.

-امیر حسین در فوتبال پایه باشگاه ذوب آهن اصفهان با تعدادی از بازیکنان کنونی لیگ برتر همبازی بود. اکبری دراین باره می گوید:علی کریمی هافبک کنونی استقلال تهران و مهدی شریفی مهاجم فعلی تیم پرسپولیس همبازی من در تیم های پایه ذوب آهن بودند. هم چنین پیام صادقیان هافبک پیشین تیم پرسپولیس هم در همان برهه همبازی من در تیم ذوب آهن بود.من با این بازیکنان هم دوره بودم . آنها فوتبال باشگاهی را ادامه دادند و من هم پس از مدتی روانه فوتبال ساحلی شدم.

-وی در پاسخ به این سئوال که از حضور در فوتبال ساحلی رضایت دارد به کیهان ورزشی گفت:افتخاراتی که با تیم ملی فوتبال ساحلی در عرصه بین المللی بدست آورده ام قابل توجه است و بعید می دانم بازیکنان فوتبال بتوانند چنین موفقیت هایی را کسب کنند.واقعیت این است که افتخارات فوتبال ساحلی در عرصه بین المللی برای فوتبالی ها دست نیافتنی است و نمی توانند به کسب چنین افتخاراتی در عرصه جهانی فکر کنند. سومی جام جهانی فوتبال ساحلی افتخار بزرگی است . اگر بازیکن چمنی شدم احتمالا اوضاع مالی ام بهتر بود اما هیچ گاه نمی توانستم با فوتبال به چنین افتخاراتی دسترسی پیدا کنم.در حال حاضر از حضور در فوتبال ساحلی خوشحالم. درست است که طی دو سال گذشته پاداش هایمان در تیم ملی پرداخت نشده اما فوتبال ساحلی را انتخاب کردم و این رشته را دوست دارم.

اوضاع اقتصادی فوتبال ساحلی تضعیف شده ...

-امیر حسین اکبری ملی پوش فوتبال ساحلی اضافه کرد:کم و بیش با هم دوره ای های فوتبالم در نوجوانی در تماس هستم. کم و بیش با علی کریمی تماس می گیرم و جویای احوالش هستم.

-اکیری از وضعیت نه چندان خوب فوتبال ساحلی از نظر مالی به کیهان ورزشی گفت:متاسفانه أوضاع مالی فوتبال ساحلی مناسب نیست.تیم ملی به عنوان ارزشمند سومی جام جهانی رسید اما کماکان پاداش بازیکنان پرداخت نشده است!شرایط مالی بازیکنان طی دو سال گذشته بدتر شده است .حقیقتا افتضاح است و امیدوارم مسئولان محترم ورزش بخصوص فدراسیون فوتبال در این زمینه چاره اندیشی کنند تا فوتبال ساحلی از بحران مالی رهایی پیدا کند.

-وی ادامه داد:وقتی پاداش ملی پوشان پرداخت نشد بازیکنان از شرایط ایده ال خود دور شدند و این سلسله مسائل به سود فوتبال ساحلی نیست و این رشته تضعیف می سازد.

یک نسل فوتبال ساحلی ایران سوخت!

-ناکامی تیم ملی فوتبال ساحلی در مسابقات قهرمانی آسیا برای همگان دور از انتظار بود. تیم ملی طی سالهای گذشته همیشه قهرمان آسیا بود اما در دوره گذشته تیم ملی فوتبال ساحلی در آسیا ناکام ماند و از گروه خود هم به مرحله بالاتر صعود نکرد. اکبری در این خصوص به کیهان ورزشی می گوید:دلایل عمده ای دارد که همگی قابل بررسی است. واقعیت این است که ملی پوشان فوتبال ساحلی پس از پرداخت نشدن پاداش ها و یک سری بی توجهی ها دچار بی انگیزگی شدید شدند و خروجی اش هم ناکامی در آسیا بود.انگیزه ها یکباره فروکش کرد و این اتفاق برای فوتبال ساحلی زیان بار بود.از طرفی تیم ملی فوتبال ساحلی پس از موفقیت در جام بین قاره ای تا شروع مسابقات قهرمانی آسیا تعطیل شد و تا دوهفته پیش از اعزام هیچ اردویی برگزار نکردیم و همه چیز به طرز عجیبی پیش رفت.45 روز همه چیز تعطیل بود . دو هفته مانده به شروع مسابقات قهرمانی آسیا جلسات تمرینی آغاز شد و تیم ملی فوتبال ساحلی ایران با برگزاری 15 جلسه تمرینی راهی رقابت ها شد.بازی تدارکاتی با تیم های خارجی نداشتیم و دو بازی تدارکاتی برابر تیم های باشگاهی خودمان لرگزار کردیم و روانه مسابقات شدیم.ضمن این که تیم ملی جوانگرایی کرده بود و تیم ملی به هماهنگی بیشتر نیاز داشت و می بایست باانسجام بیشتری شکل گرفت.جوانانی که به تیم ملی اضافه شده بودند می بایست تنه شان در بازی تدارکاتی به تنه بازیکنان ملی کشورهای صاحب فوتبال ساحلی می خورد تا به خودباوری برسند.نسل جوانی که وارد تیم ملی می شود می بایست در یک برنامه زمان بندی شده با سایر ملی پوشان به وحدت تاکتیکی برسد و در اردوها ساخته شود. متاسفانه تیم ملی فوتبال ساحلی در چنین وضعی به مسابقات قهرمانی اسیا اعزام شد و دیدیم که تیم ملی یکی از ضعیف ترین نتایج تاریخ خود در آسیا را کسب کرد. تعدادی از ملی پوشان قدیمی هم به دلیل بی اوجهی و عدم پرداخت پاداش کم کم دچار بی انگیزگی شدند و متاسفانه تیم ملی در آسیا ناکام شد.

-وی ادامه داد:حذف شدن در مرحله گروهی مسابقات قهرمانی آسیا یعنی سوختن یک نسل فوتبال ساحلی کشور که با هیچ چیزی جبران نمی شود. یک نسل خوب فوتبال ساحلی ایران سوخت و چهار سال از فوتبال ساحلی جهان عقب افتاد. حذف تیم ملی فوتبال ساحلی و نرفتنش به جام جهانی آینده بزرگترین ضربه بود.نسل جوان فوتبال ساحلی ما نباید اینطوری می سوخت. امیدوارم فدراسیون فوتبال با برنامه ریزی بهتر شرایطی مهیا کند تا فوتبال ساحلی با اقتدار به میادین آسیایی و جهانی بازگردد.

سه تیم فوتبال ساحلی اصفهان تعطیل شد

-اکبری پیش از آن که بطور حرفه ای ورزش کند مدتی برای تامین هزینه های خود کار می کرد. وی دراین باره توضیح داد و به کیهان ورزشی گفت:طبیعی است که یک جوان برای تامین هزینه های ماهانه خود بایستی کار کند. من هم بطور پاره وقت کار می کردم تا مخارجم را تامین کنم.متاسفانه طی سالهایی که وارد فوتبال ساحلی شدیم فقط درس خواندم و فوتبال بازی کردم و کار دیگری انجام ندادم.حقیقتا کاری بلد نیستم . الان ، اگر فوتبال ساحلی را کنار بگذارم کاری بلد نیستم که از طریقش درآمدزایی کنم.گفتن ندارد اما ما یک بازی در لیگ فوتبال ساحلی درآمدی نداریم و آینده مان با این وضعیت مشخص نیست!امیدوارم مسئولان محترم ورزش کشور برای بچه های فوتبال ساحلی فکری کند.

-امیرحسین با پتانسیل بالای فوتبال ساحلی در اصفهان اشاره کرد و گقت: اصفهان چهار سال پیش سه تیم در فوتبال ساحلی داشت اما الان هیچ تیمی ندارد.بازیکنان فوتبال ساحلی اصفهان به تیم های شهرستانی پیوستند . من به جنوب رفتم . متاسفانه اصفهان به فوتبال ساحلی اهمیت نداد درحالی که بازیکنان خوبی دارد.من شش سال در بوشهر بازی کردم و پنج بار قهرمان شدیم . قرار بود دو باشگاه بزرگ اصفهانی در فوتبال ساحلی تیمداری یا مشارکت کنند اما اتفاقی نیفتاد.فدراسیون فوتبال به عنوان متولی می توانست دستورالعملی به باشگاههای بزرگ اصفهان می داد تا آنها در فوتبال ساحلی تیمداری کنند.متاسفانه فوتبال ساحلی اصفهان از بین رفت و بازیکنان راهی تیم های شهرستانی شدند.

-اکبری در خصوص پیشنهادات خارجی خود توضیح داد و گفت:چندی پیش از باشگاه «کاتانیا» ایتالیا پیشنهاد داشتم اما متاسفانه یک سری مشکلات پدیده آمده که برای بازیکنان ایرانی و روسی در لیگ ایتالیا کارت بازی صادر نمی کنند!گفتند با پاسپورت ایرانی و روسی کارت بازی صادر نمی کنند . من هم نرفتم و دیگر پیشنهاد خارجی را پیگیری نکردم.

-امیرحسین در خصوص وضعیت قرارداد بازیکنان فوتبال ساحلی سایر کشورها به کیهان ورزشی گفت: برخی کشورهای صاحب فوتبال ساحلی مثل ایران لیگ منظم دارند و برخی کشورها با برگزاری چندین دوره تورنمنت در طول سال به مسیر خود ادامه می دهند.بازیکنان مدام در تورنمنت ها به میدان می روند و براساس قراردادشان برای باشگاه خود بازی می کنند.البته بازی در لیگ های اروپایی برای بازیکنان ایرانی خوب است. با افزایش قیمت ارز در بازار داخلی ارزش دارد که برویم بیرون از کشور بازی کنیم.هر قراردادی عقد کنیم مبلغ س الی چهار برابر مبلغ قراردادمان در لیگ خودمان است.

مسئولان ورزش اصفهان یکبار هم با من تماس نگرفته اند!

-از بحث فوتبال ساحلی خارج شدیم و از امیر حسین درباره لیگ برتر فوتبال پرسیدیم :«واقعیت این است که لیگ برتر فوتبال را دنبال نمی کنم و دل خوشی از فوتبال ندارم!امسال یک بازی هم به نقش جهان نرفتم تا بازی تیم شهرمان را تماشا کنم. خاطرات خوبی از فوتبال ندارم.»

-امیرحسین در جام جهانی فوتبال ساحلی در سال 2017 گل زیبایی به ثمر رسید و گل او کاندیدا شد. وی در این خصوص به کیهان ورزشی گفت: گلهای من و پیمان حسینی دروازه بان تیم ملی نامزد شد اما مازندرانی ها به پیمان رای دادند و گل پیمان برترین گل جام جهانی شد. متاسفانه اصفهانی ها از من حمایت نکردند و رای به گل من ندادند.البته گل پیمان هم زیبا بود و خاطره ساز شد.

-وی ادامه داد: متاسفانه طی هشت سالی که باافتخار برای تیم ملی فوتبال ساحلی بازی کردم یکبار هم مسئولان ورزش اصفهان با من تماس نگرفتند و موفقیت های من با تیم ملی را تبریک نگفتند. طوری رفتار کردند که ظاهرا من نماینده اصفهان در تیم ملی فوتبال ساحلی نبوده ام.هر بار که با تیم ملی در مسابقات بین قاره ای قهرمان شدیم یک تماس خشک و خالی هم با من نگرفتند! متاسفانه استان اصفهان تاکنون از من حمایتی نکرده است. دلیلش را هم نمی دانم.از طرفی هم طوری با فوتبال ساحلی رفتار می شود که بیشتر دلسرد کننده است و انگیزه ها را از بین می برد.

-اکبری در خصوص تغییر چهره خود که به گلادیاتورها شباهت پیدا کرده هم گفت:«یکی دو سالی است که محاسنم را بلد کرده ام.واقعیت این است که اگر ریش هایم را بزنم چهره ام بچه گانه می شود و از این رو ریش می گذارم و البته کمی هم موهایم را بلند کرده ام.

-اکبری با انتقاد از این که بازیهای لیگ فوتبال ساحلی یوطر زنده پخش نمی شود و چنین وضعی باعث شده حامیان مالی از فوتبال ساحلی فاصله بگیرند ، گفت:متاسفانه فوتبال ساحلی در تلویزیون پخش زنده ندارد و اسپانسرها کمتر به سمت فوتبال ساحلی می آیند و سرمایه گذاری می کنند.اگر اسپانسرها روانه فوتبال ساحلی شوند درآمدزایی از این طریق جدی می شود فوتبال ساحلی می تواند بخشی از هزینه های خود را تامین کند.فوتبال ساحلی از نداشتن پخش زنده سالهاست که ضرر می کند.

-وی در پایان گفت: ابتدا لازم است از مجله کیهان ورزشی تشکر کنم. کیهان ورزشی اخبار و رویدادهای فوتبال ساحلی را پوشش می دهد و پای درددل بازیکنان این رشته می شوند. کیهان ورزشی گوش شنوای این رشته است و لازم است از مجله تان تشکر کنم.

*کیوان طباطبایی