«به نام ایران و ایرانی؛ مملکتی داریم طلا، مردمی داریم جواهر. متاسفانه
توی این برهه از زمان هم گرفتار انواع و اقسام مصائب و مشکلاتیم، تحریم،
درگیری داخلی و خارجی، بلای طبیعی (سیل، زلزله و...).
باز هم شکر، اما قسمت جالب ماجرا اینجاس که توی این اوضاع و احوال بزرگترین
دغدغه ما نه مشکلات مردممونه، نه اقتصاد بیمارمون و نه دغدغه فرهنگمون که
هر روز داره تحلیل میره و از چیزی که اجدادمون بوده‌اند هر روز هزاران
کیلومتر فاصله می گیریم...
بزرگترین نگرانی این روز‌های ما شده حل مسائل مربوط به دستمزد و مدت قرارداد استراماچونی کبیر!
بامزه اش این قسمته که تو این وضعیت مدیر ما افتخار می‌کنه که دو شب در
سفارت خوابیده تا مشکل جناب آقای سینیور را حل و فصل کنه البته به
استقلالی‌های عزیز بر نخوره من بحثم تیم خاصی نیست صحبت فقط و فقط اعتبار
ملیه! منظور مظلومیت مربیان ایرانیه! چرا فراز کمالوند به خاطر نداری و
رسیدگی نکردن به تیمش باید استعفا بدهد. یحیی گل‌محمدی با اون نبوغ ذاتی و
نتایج عالیش از شرایطش گلایه می‌کنه و چرا گوش شنوایی نداره واسه حرفاش؟
رسول خطیبی عزیز با همه مشکلات با ماشین‌سازی ادامه میده و پا پس نمیکشه.
این عزیزان کارشونو ادامه میدن نصفه شبم یه طرفه فسخ قرارداد نمی‌کنند، چون
تعصب مملکتشون را میکشن!
اصل مطلب اینه که این روز‌ها عزت نفس ما گم شده، شاید هم عمدا گمش کردن.
واقعا مدیریت تو ورزش ما چه تفکری داره، به کدوم سمت و سو کشیده میشه. ملاک
برتری رو چیا می‌دونه تورو خدا یکی بیاد جواب بده! کاروان ورزشی ما باید
تا چند ماه دیگر عازم المپیک بشه نباید فکری به حال این‌همه رشته ورزشی و
ورزشکار که دنبال کسب افتخار واسه این مملکتن داشته باشیم؟ واقعا الان
بزرگترین مشکل ما برگشت یک سرمربی خارجیه که به خاطرش این همه به آب و آتیش
میزنیم!؟ سوای ورزش یک سوال مهم ذهن همه رو درگیر کرده واقعا در حال حاضر
اوضاع مملکت ما خوب و عالیه، همه چی رو براهه که تنها دغدغه مون ناز کشیدن
از سرمربیان خارجی و جسارتا کولی دادن به اوناست.»
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
