کیهان ورزشی-
فوتبال ایران در این روزهای کرونایی که ذهن تمام مردم کشور- چه علاقه مندان به ورزش و چه دیگر اقشار- به این بیماری درگیر است و نیازمند آرامش، همان چهره ای را از خود نشان می دهد که سالهاست از آن می بینیم؛ چهره ای کریه که نه رنگ امیدواری دارد و نه می تواند اندکی نشاط به جامعه تزریق کند.
طرفداران دو تیم بزرگ کشور، به سبب برخی اقدامات ناشیانه و بی جا در یک برنامه تلویزیونی، چند روزیست که در فضای مجازی علیه هم جبهه ساخته اند. کار به جایی رسیده که فوتبال که باید اصل باشد، به کناری رانده شده و حرمت شکنی و استناد به منابع غیر موثق تاریخی و البته تحریف و دروغ جای آن اصل را گرفته است.
برخی چهره های مطرح فوتبالی نیز به موازات این طرفداران احساسی و همنوا با آنان حرکت می کنند و هیزم بر این آتش می ریزند.
از سوی دیگر جنجال یک جابجایی در فدراسیون فوتبال و نصب دبیر کل جدید نیز چند روزی است که به سوژه اصلی رسانه ها مبدل شده است. اینکه آیا این اتفاق بر اساس مقررات صورت گرفته است و حساسیت کنفدراسیون فوتبال آسیا نسبت به آن، تا چه اندازه درست بوده و چقدر به برخی شانتاژها و پالس های داخلی ارتباط دارد، مورد بحث این یادداشت نیست بلکه منظور، اشاره به فوتبالی است که حتی یک عزل و نصب در آن نمی تواند در آرامش و بدور از جنجال و هیاهو صورت بگیرد. فوتبالی که ناف آن را به شلوغ کاری و سر و صدا بسته اند. فوتبالی که دافعه آن آنقدر زیاد شده که برخی خجالت می کشند خود را عاشقش بدانند. فوتبالی که در همین روزهای کرونایی، تنها با بروز بخشی از کارکردهای مثبت خود می توانست نشاط را به جامعه تزریق کند اما در مسیری متفاوت و معکوس، سوهان روح مردم شده است. حالا می توان به همه آنهایی که روزگاری عشق فوتبال بودند و پای ثابت ورزشگاهها و البته مشتری پر و پا قرص رسانه های ورزشی، حق داد که طرف این رشته و شاخ و برگ های آن پیدایشان نشود. این فوتبال چیزی برای جذب آدم ها ندارد و تا وقتی هم که اراده ای برای اصلاحش نباشد، مدیران و بزرگترهایش سقوط فنی و اخلاقی آن را درک نکنند همچنان به پروسه دفع خود ادامه خواهد داد.
*حمید ترابپور
پربازدید ها 
پربحث ترین عناوین آخرین اخبار 
