رهبر معظم انقلاب اسلامی در پیام نوروزی (۳ فروردین ۹۹) بار دیگر لزوم قوی شدن کشور را یادآور شدند. در سه ماهه اخیر ایشان حداقل سه بار در سخنرانی های عمومی خود بر موضوع قوی شدن کشور تاکید فرموده که اولین بار در خطبه های نماز جمعه تهران بود که در دیماه گذشته در مصلی تهران برگزار شد:" من در صحبت های اخیر چند بار تکرار کرده ام که کشور بایستی قوی بشود؛ قوی شدن کشور جزو هدف های ما است. این هم از خطوط اصلی نسخه ی بعثت است... حالا این قوت در وهله ی اول، در نگاه اول، ممکن است قوت نظامی به نظر برسد، لکن ظاهراً خیلی وسیع تراز دامنه ی قوت نظامی است. ابعاد قوت ابعاد وسیعی است؛ ابعاد اقتصادی دارد، قوت اقتصادی، قوت علمی ، قوت فرهنگی، قوت سیاسی- که زمینه سازِقوت سیاسی، استقلال سیاسی است - و قوت تبلیغی. با گذشت زمان ، عرصه های دیگر برای تقویت کشور و ملت به وجود می آید..."رهبر انقلاب بر قوی شدن کشور آن هم به طور همه جانبه ودر همه ابعاد و زمینه ها تا کید دارند. بدون تردید با توجه به اهمیت امر ورزش و به ویژه فراگیری آن از حیث مخاطب وخاصه علاقه وکشش نسل جوان به آن و تاکیدات و سفارشات موکدی که رهبری انقلاب همواره برموضوع ورزش، آن‌هم در حوزه های مختلف قهرمانی و همگانی و...داشته اند ورزش نیز یکی از عرصه هایی است که در بحث" قوی شدن" جایگاه خودش را دارد. ما باید در ورزش هم از نظر فنی و هم از جنبه فرهنگی و اخلاقی قوی شویم تا بتوانیم از کارکردهای مثبت آن در ابعاد گوناگون به نفع ملک و ملت بهره برداری نماییم.
بدون تردید مهمترین گامی که در جهت قوی شدن ورزش - و هر موضوع وامر دیگری- باید برداشته شود شناخت وکشف ظرفیت ها وتوانایی های بالقوه و بالفعل و بعد استفاده صحیح و بهره برداری بهینه از این ظرفیت و داشته هاست. خوشبختانه همانطور که این نشریه طی سالها بارها نوشته است ورزش ما از نظر داشته های مادی و سرمایه های انسانی از ظرفیت بسیار بالایی برخوردار است. این واقعیتی است غیر قابل انکار که صاحب نظران و کارشناسان ورزش کشورما تقریبا جملگی روی آن اتفاق نظر دارند. وانگهی ما بارها از زبان کارشناسان و مربیان خارجی که به این کشورسفر کرده و با ورزش ما به شکل و صورت های مختلف سروکاری پیدا کرده اند شنیده ایم که آنها نیز بر توانایی های ورزش ما خاصه در بعد استعداد انسانی صحه گذاشته و با تحسین و تمجید آن را وصف کرده اند. با همه اینها، اما واقعیت غیر قابل انکار دیگر در باره ورزش ما این است که پیشرفت و جایگاه ورزش ما متناسب با داشته ها و ظرفیت ها نیست و خیلی کمتر و پایین تر است و در تحلیل چرایی وجود این واقعیت تلخ باز تقریبا همه کارشناسان داخلی و خارجی روی عامل" مدیریت" انگشت می نهند و این دقیقا همان عاملی است که این نشریه کهنه کار و نویسندگان و تحلیل گرانش سال هاست بر آن تاکید و درباره اصلاح آن به مسئولان ورزش و فراتر از ورزش تذکر می دهند.متاسفانه ما تا به حال نتوانسته ایم از ظرفیت های سرشار و گرانبهای ورزش، به درستی و متناسب استفاده کنیم چون در اغلب دوره ها و مقاطع مدیریتی ورزش، کار دست کاردان نبوده است. غیر ورزشی جای ورزشی را اشغال کرده است. چون نامدیران، صندلی مدیران به انزوا رانده شده راغصب کرده اند؛ چون کاسب کاران و فرصت طلب ها در خیلی از موارد عرصه را بر عاشقان بی توقع و سینه سوخته های ورزش تنگ کرده اند و... اینها همه خود معلول این واقعیت تلخ مهمتر هستند که متاسفانه دولت در دوره های مختلف، چه دولت فعلی و چه دولت قبلی و چه دولت های قبل تر و...که به درست یا نادرست، اما طبق قانون،متولی اصلی امر ورزش هستند، ورزش را جدی نگرفته اند و لذا برای انتصاب وزیر و مدیر و رییس در پست های مختلف آن حساسیت و دقت لازم را ندارند وبنابر مصالح در هرحال غیر ورزشی، افراد رادر مناصب حساس آن می گمارند.بنابراین اگر پیشرفت ورزش ما و اوضاع آن مطلوب نیست ، سهل است که در بعضی جاها ( به ویژه از جنبه های اخلاقی و فرهنگی) تاسفبار و سخت موجب نگرانی است، دلیل آن‌کمبودذاتی و فقر مادی و انسانی ورزش نیست بلکه در نحوه نگرش و معامله ای است که سیاستگذاران و سیاسی کاران در باره ورزش اعمال می کنند. بدون شک با اصلاح این نگرش ها و روش ها ورزش ما با سرعت بیشترو گام های بلندتر به سوی " قوی شدن" حرکت می کند...
* سیدمحمدسعید مدنی
پربازدید ها 
پربحث ترین عناوین آخرین اخبار 
