کیهان ورزشی-
حمید ترابپور- اتفاقاتی که هفته گذشته در باشگاه پرسپولیس رخ داد و هواداران این تیم را نگران و البته ناراحت کرد، انتقادات را به سمت یکی ازمدیران این مجموعه کشاند؛ به سمت آقای مهدی رسول پناه رئیس هیات مدیره و سرپرست پرسپولیس؛ فردی که با تخصص دندانپزشکی، ناگهان در فوتبال ایران چهره شد و ناگهان همه کاره باشگاه بزرگ تهرانی شد و ناگهان هم استعفا داد. درباره پروسه معیوب و عجیب و مسموم آمد و رفت مدیران به دو باشگاه استقلال و پرسپولیس در سالهای اخیر، پیش از این به دفعات نوشته ایم و شاید این واگویه که سیستم و برنامه مشخصی در پس این انتصابات دیده نمی شود اندکی خسته کننده باشد اما از آنجایی که بیان دردهای بزرگ و مشکلات ریشه ای فوتبال مان نیاز به تکرار دارد، مجبور هستیم تا بار دیگر فریاد بزنیم: این فوتبال گوشت قربانی عده ای غریبه شده و اغراض سیاسی و غیر ورزش آنان، علت العلل تمام این عجایب است و حقیقتا اگر غیر از این بود، امثال «رسول پناه»ها نه راه شان به ورزش و باشگاه های بزرگ و مردمی آن می افتاد و نه کسی درهای فوتبال کشور را برایشان باز می کرد. فوتبالی که این همه پیشکسوت و سینه سوخته و دلسوز دارد، چرا باید جولانگاه افرادی شود که نه ورزش را می شناسند و نه با مرام و مسلک ورزشکاری آشنا هستند و البته اصول مدیریت را بلد نیستند. موید این نا آگاهی و غریبگی افراد مورد نظر، فایل های تصویری منتشر شده از مدیر باشگاه پرسپولیس بود که دیدن و شنیدن آنها -فارغ از درستی یا نادرستی آن صحبت ها- هر مخاطبی را می آزرد. مدیری که مدیریت را بشناسد، آنگونه لب به سخن نمی گشاید و در روزهایی که طرفداران تیمش نگران آینده و فینال حساس پیش رو هستند، جو را بیش از پیش آشفته نمی کند. مدیر حاشیه ساز پرسپولیس البته، بلافاصله استعفا داد تا با رفتن از فوتبال تنها خاطره ای تلخ از رفتار خود برجا بگذارد، اما واقعیت این است که امثال رسول پناه مقصران اصلی این ماجرا نیستند؛ همانطور که مدیران کنار رفته باشگاه استقلال در سالهای اخیر مقصران اصلی حاشیه سازی ها نبودند. باید منشا مشکلات را در جایی جستجو کرد که رای به انتصاب چنین مدیرانی می دهند؛ جایی که نامش وزارت ورزش و جوانان است و نفر اولش نیز آقای مسعود سلطانی فر. بخش نگران کننده ماجرا برای هواداران دو باشگاه استقلال و پرسپولیس نیز این است که؛ همان تفکر و اراده ای که آن مدیران نوظهور را در راس آن باشگاهها قرار داد و وقت این باشگاهها را تلف کرد و از استقلال و پرسپولیس نردبانی ساخت تا امثال خلیل زاده، رسول پناه، عرب، سعادتمند، فتحی و ...بالا بروند به شهرت برسند، حالا قرار است بار دیگر تصمیم بگیرد که سکان مدیریت در دست چه افرادی قرار بگیرد!
پدیده ای به نام «مهدی رسول پناه» و بیم و نگرانی از آینده باشگاه پرسپولیس نزد هواداران این تیم، بهانه ای شد برای پرداختن به این موضوع در «زیر ذره بین» این شماره.آقای وزیر، دست از سر این باشگاه بردارید!
*حمید جاسمیانبنده چند بار با آقای رسول پناه ملاقات داشتم و به عنوان عضو کمیته انضباطی باشگاه نیز در مقطعی فعالیت داشتم. ایشان آدم بدی نبود اما جایش آنجا نبود. در خیلی از جاهای این کشور افراد سر جای خودشان قرار ندارند و در باشگاه پرسپولیس هم داستان همین است. آیا باشگاه پرسپولیس را باید به دندانپزشک آقای وزیر بسپارند؟ چرا این تیم ها را تا این اندازه کوچک می کنید؟ مگر این فوتبال و این باشگاه آدم ندارد که می روید رفقایتان را می آورید؟ آقای وزیر، شما خودتان کجای این ورزش بوده اید که حالا رفقایتان را هم می آورید؟ شما اصلا می دانید این باشگاه چه سابقه و چه طرفدارانی دارد؟ خیاط را می گذارند در کار بنایی و دندانپزشک را می فرستند به فوتبال! مگر همین باشگاه یک نفر مثل دکتر دادکان را ندارد؟ چرا او را نمی آورید؟ از چه چیزی می ترسید؟ خجالت بکشید! بنده این حرفها را می زنم چون چیزی برای خودم نمی خواهم. اولین کاپیتان این باشگاه بودم اما یک دوچرخه هم ندارم. اگر حرف می زنم از روی دلسوزی است. آقای وزیر، دست از سر این دو باشگاه مردمی بردار. بگذار اهلش بیاید. این همه آدم را به هیات مدیره فرستادی، آخرش چه شد؟ چرا باید یکی مثل سلطانی فر در راس ورزش باشد؟ پسر آقای وزیر کجا تخصص ورزش دارد؟ بس کنید! آقای روحانی، آقای رییس جمهور، وزیر خودتان را ببینید!
محصول انتصابات بر اساس روابط
*دکتر بیژن ذوالفقارنسبرسول پناه به دلیل بی تجربگی، بی تدبیری و بی اطلاعی از فضای ورزش و بخصوص فوتبال یکسری صحبت‌ها را انجام داد. شاید خیلی از حرف‌های او واقعی باشد ولی ضرورتی نداشت به بیرون سرایت کند و رسانه‌ای شود. ما همیشه تبعات این قبیل اتفاقات را می‌دهیم. همیشه تقابل‌هایی رخ می‌دهد که غیر ضروری است. به مجرد افشا شدن چنین مواردی، طرف مقابل انتظارش را نداشته است، واکنش بدتری نشان می‌دهد. بعضی از حواشی حاصل بی تدبیری کسانی است که به هر دلیلی الان صاحب اختیار هستند. جمع کردن این حاشیه حالا سخت شده است. در صورتی که بیان کردن آن پشت درهای بسته و بدون ضبط کردن صدا در جلسات خصوصی می‌توانست مشکلات را حل کند. رسول پناه باید صبوری بیشتری به خرج می‌داد. حتی اگر او مورد اتهام است باید با ادبیات و فرهنگ دیگری صحبت می‌کرد. در ورزش ما تصمیم گیری ها در اتاق بسته و بر اساس روابط صورت می‌گیرد نه کار کارشناسی و گروهی. یک روز از یک نفر خوششان می‌آید و آن‌را به عرش می‌رسانند. یک روز همان فرد را به زیر فرش می‌کشانند. نمی دانم چه کسانی در لیست وزارت ورزش برای مدیریت باشگاه هستند ولی فراموش نکنیم رسول پناه در یک مقطع خوب کار کرد. حالا اینکه تحت چه شرایطی کنترلش را از دست داده و این حرفها را زده است، نمی دانم. در هر صورت او بی تجربگی کرد.
چرا سراغ مدیران غیر فوتبالی می روند؟
*حسین عبدی
این واضح است که عده ای انتخاب می شوند تا کارهایی که دیگران دوست دارند را انجام دهند. مدیر فوتبالی زیر بار هر چیزی نمی رود . آن مدیر فوتبالی اگر در فوتبال اعتباری داشته باشد اجازه نمی دهد آبرویش را ببرند اما کسانی که سابقه ای ندارند، می پذیرند. اینجا به شهرت هم می رسند. پول هم که هست. در هر صورت فاکتورهایی که تصمیم گیران برای انتخاب در نظر می گیرند درست نیست. مدیران اگر تصمیمی می‌گیرند نسبت به آن باید پاسخگو باشند. همه مشکلات به خاطر این است که دقیقا کسی نمی داند آیا واقعا باشگاه خصوصی است و یا یک باشگاه دولتی محسوب می شود. برای درآمدزایی می گویند بروید مثل یک باشگاه خصوصی درآمد داشته باشید اما وقتی کار پیش می رود می گویند باید از پروسه دولتی استفاده کنید، چون باشگاه دولتی است. اگر باشگاه دولتی است قاعدتا باید قراردادهای مالی آن هم از سوی دولت به امضا برسد و بعد از تعیین یک بودجه، آن مبلغ در اختیار باشگاه قرار بگیرد نه این که مدیر خودش برود و قرارداد ببندد.متاسفانه وقتی در باشگاه پرسپولیس مدیری انتخاب می شود، از اعضای هیات مدیره امضا می گیرد که همه مسئولیتها بر دوش خودش باشد و خودش به تنهایی تصمیم گیر باشد. در دوره های که ما کار می کردیم آمدند و گفتند برگه ای را امضا کنید تا مدیر عامل در همه موارد تصمیم گیر باشد که من آن را نپذیرفتم و گفتم پس تشکیل هیات مدیره برای چیست؟ در باشگاه پرسپولیس باید هیات مدیره نقش بسیار مهمی را ایفا کند و در تصمیم گیریها مشارکت داشته باشد تا ایرادات به حداقل برسد. همه مدیران باید پاسخگوی تصمیمات خودشان باشند و دلایل اتخاذ آن تصمیمها را هم بگویند.یک تصمیم ممکن است خوب باشد و یا تبعات خوبی هم نداشته باشد اما یک مدیر حتما دلایلی برای آن داشته است. این که یک نفر به عنوان مدیر پاسخگوی تصمیماتش نباشد کار درستی نیست.
پرسپولیس و حرف‌های چاله میدانی!
*حسن خانمحمدی
امروزه در بسیاری از بخش های کشور بدون در نظر گرفتن تخصص، دست به انتصاب مدیران می زنند. در ورزش هم همینطور است. در ورزش ما، روابط و رفیق بازی ها و باند بازی ها حرف اول و آخر را می زند. البته رسول پناه عملکرد خیلی بدی در باشگاه نداشت اما در آخر کارش را خراب کرد. او می‌توانست کارهای خیلی بهتری انجام بدهد تا باشگاه مسیر خودش را طی کند. نمی‌دانم آیا از جایی خط گرفته بود که این گونه رفتار کند یا نه، اما به هر حال آخر کارش برای پرسپولیس خوب نبود. در چاله میدان هم اینگونه حرف نمی زنند. کسی که می‌خواهد مدیر باشگاه پرسپولیس باشد باید یک فرد کاردان و آشنا به مسائل باشد. در پرسپولیس هم قدرت هم شهرت و هم پول وجود دارد بنابراین هر کسی دوست دارد که به واسطه این خصلت‌ها روی صندلی مدیریت باشگاه بنشیند. خیلی‌ها وسوسه می شوند که بیایند و به شهرت برسند اما به خاطر ناتوانی مدیریتی باشگاه را دچار چالش می‌کنند. من از مسئولان خواهش می‌کنم مشکلات پرسپولیس را به دقت ببیندند و فردی را برای مدیریت باشگاه انتخاب کنند که صرفا برای شهرت و قدرت به باشگاه نیامده باشد. همانطور که گفتم پرسپولیس نیاز به یک مدیر کاردان و با تجربه دارد که باید بتواند مشکلات پرسپولیس را حل کند. مگر در این فوتبال امثال آقای دادکان را نداریم؟
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
