اگربه نتایج رقم خورده در هفته دوم لیگ برتر بانوان نگاهی بیندازید ، ممکن است از خود سئوال کنید که شاید این نتایج با اشتباه چاپی (یارسانه ای) مخابره شده است . اما می خواهیم خدمت شما خوانندگان و علاقه مندان بسکتبال بانوان عرض کنیم که نه تنها اشتباهی از سوی رسانه ها صورت نگرفته بلکه عین واقعیت را مشاهده می کنید . در لیگ بسکتبال بانوان، دو سه تیم هستند که با جذب بازیکنان ملی پوش ، دیدارهای یک طرفه ای را از خود برجا می گذارند و قطعا این پدیده در آینده ضربات جبران ناپذیری را به بسکتبال بانوان وارد خواهد کرد . این که بسیاری از بسکتبالیست های دختر با هزار امید و آرزو (ودراین پاندمی کرونا) وارد کارزار لیگ می شوند ، دوری از خانه و خانواده را به جان می خرند و آخر هم با 60-70 پوئن اختلاف (و احتمالا به خاطر عواطف زنانه ای که دارند با چشمانی اشکبار) از میدان خارج می شوند می تواند برای پشتوانه های بسکتبال دختران ، آفتی جدی تلقی شود که خدای ناکرده منجر به سرخوردگی و بی انگیزگی در آن ها نیز شود . جوانان 17،18 ساله ای که تازه ابتدای راه هستند، نباید این گونه و از لحاظ روحی صدمه ببینند . در ضمن این سکه روی دیگری هم دارد و آن هم از دست رفتن اعتبار بسکتبال بانوان ایران است . چرا که با توجه به زندگی در دوران ارتباطات، فراگیری شبکه های اجتماعی و رصد لیگ های مختلف فدراسیون ها در سطوح و رده های مختلف توسط «فیبا» و«فیباآسیا»شک نداشته باشید که دیگر نمی توان چیزی را از چشم جهان پنهان کرد و این نتایج نوبرانه (!) نگاه ها را به بسکتبال دختران ایران که چندین سال است (برای حضور در مسابقات بین المللی) پشت خط مانده اند، تغییر می دهد.از خانمها تالین طهماسیان و فریده شجاعی انتظار می رود که با اتخاذ تصمیماتی درباره نحوه یارگیری باشگاه ها، شرایطی را مهیا کنند که دیگرشاهد این گونه شکست های تحقیرآمیز و جنگ های نابرابر بین تیم های «دارا» و «ندار» نباشیم؛ تا دیر نشده باید فکری کرد.
اگربه نتایج رقم خورده در هفته دوم لیگ برتر بانوان نگاهی بیندازید ، ممکن است از خود سئوال کنید که شاید این نتایج با اشتباه چاپی (یارسانه ای) مخابره شده است . اما می خواهیم خدمت شما خوانندگان و علاقه مندان بسکتبال بانوان عرض کنیم که نه تنها اشتباهی از سوی رسانه ها صورت نگرفته بلکه عین واقعیت را مشاهده می کنید . در لیگ بسکتبال بانوان، دو سه تیم هستند که با جذب بازیکنان ملی پوش ، دیدارهای یک طرفه ای را از خود برجا می گذارند و قطعا این پدیده در آینده ضربات جبران ناپذیری را به بسکتبال بانوان وارد خواهد کرد . این که بسیاری از بسکتبالیست های دختر با هزار امید و آرزو (ودراین پاندمی کرونا) وارد کارزار لیگ می شوند ، دوری از خانه و خانواده را به جان می خرند و آخر هم با 60-70 پوئن اختلاف (و احتمالا به خاطر عواطف زنانه ای که دارند با چشمانی اشکبار) از میدان خارج می شوند می تواند برای پشتوانه های بسکتبال دختران ، آفتی جدی تلقی شود که خدای ناکرده منجر به سرخوردگی و بی انگیزگی در آن ها نیز شود . جوانان 17،18 ساله ای که تازه ابتدای راه هستند، نباید این گونه و از لحاظ روحی صدمه ببینند . در ضمن این سکه روی دیگری هم دارد و آن هم از دست رفتن اعتبار بسکتبال بانوان ایران است . چرا که با توجه به زندگی در دوران ارتباطات، فراگیری شبکه های اجتماعی و رصد لیگ های مختلف فدراسیون ها در سطوح و رده های مختلف توسط «فیبا» و«فیباآسیا»شک نداشته باشید که دیگر نمی توان چیزی را از چشم جهان پنهان کرد و این نتایج نوبرانه (!) نگاه ها را به بسکتبال دختران ایران که چندین سال است (برای حضور در مسابقات بین المللی) پشت خط مانده اند، تغییر می دهد.از خانمها تالین طهماسیان و فریده شجاعی انتظار می رود که با اتخاذ تصمیماتی درباره نحوه یارگیری باشگاه ها، شرایطی را مهیا کنند که دیگرشاهد این گونه شکست های تحقیرآمیز و جنگ های نابرابر بین تیم های «دارا» و «ندار» نباشیم؛ تا دیر نشده باید فکری کرد.
*کامران خطیبی
پربازدید ها 
پربحث ترین عناوین آخرین اخبار 
