کیهان ورزشی-
حمید ترابپور- با انتخاب «ولادیمیر آلکنو» به عنوان سرمربی تیم ملی والیبال ایران، یک پرونده مهم در ورزش ایران بسته شد؛ پرونده ای که نه به علت سرانجام آن، بلکه به سبب پروسه ای که پشت سر خود می دید، نقدهایی را متوجه فدراسیون کرد؛ فدراسیونی که اغلب پیشکسوتان والیبال کشور، معتقدند به مشورت و نظرخواهی اعتقادی ندارد و بیش از آنکه به دنبال استفاده از افکار خیرخواهان و صاحب نظران واقعی باشد، تکروی را می پسندد.
پیرامون این بحث که؛ آیا نمی شد در این اوضاع خاص اقتصادی که کشورمان با آن روبرو است، به یک مربی ایرانی اعتماد کرد نیز صحبت فراوان است و البته با یادآوری اتفاقاتی که یک مربی خارجی برای فوتبال مان رقم زد و حیف و میل بودجه ای هنگفت را سبب شد، نگرانی هایی به اذهان می آورد، اما فارغ از این نقدهای بجا، بالاخره تکلیف سرمربی تیم ملی روشن شد و فردی سکان را در دست خواهد داشت که در دنیای والیبال شناخته شده و امتحان پس داده است. موضوع انتخاب و عقد قرارداد «ولادیمیر آلکنو» اما شاخه های مهم دیگری را دارد که نباید از آنها غافل شد. بدیهی است که وقتی پای یک مربی بزرگ را به والیبال کشورمان باز می کنیم، برای نتیجه دادن آن انتخاب، می بایست همه ابزارها را فراهم کرد و آنهایی که تحت عنوان رییس ، دبیر، سرپرست، کاپیتان و ...در کنار این مربی قرار می گیرند می بایست افکاری حرفه ای و همسو با وی داشته باشند تا مصداق جمله معروف «بستن فرمان بنز روی پیکان» نشود، لذا باید منتظر ماند و دید سرمربی جدید تیم ملی، والیبال ایران را که سالهاست اسیر برخی «سالاربازی» ها و فرصت طلبی ها شده به کجا می برد؟
مشکل اصلی «آلکنو» با «معروف» خواهد بود!
*مهدی صابرپور
چرا عده ای توانایی ایرانی ها را جدی نمی گیرند؟ اول از همه باید پرسید که مگر در دوران جنگ تحمیلی همین جوانان ایرانی نبودند که دشمن را عقب راندند؟ ضمنا مگر رهبری بارها توصیه نفرموده اند که بهتر است در تمام ابعاد از توانمندی های نیروهای داخلی استفاده کنیم؟ خب در والیبال و در این روزهای باقی مانده تا المپیک، چه اشکالی داشت که اگر به یک مربی داخلی اعتماد می کردیم؟ در این اوضاع و احوال اقتصادی که در مملکت مان شاهد آن هستیم، چه اصراری بود که برای یک مربی خارجی هزینه شود؟ این موضوع نه تنها در والیبال که در همه رشته ها باید لحاظ شود. تیم ملی ما حدود 13 سال است که با 9 بازیکن در مسابقات حاضر می شود و این حقیقت تلخی است که ما تیم پیری داریم و شاید پیرترین تیم المپیک هم باشیم، اما این مشکل در برابر یک مشکل بزرگتر قرار می گیرد. تیم ملی سالهاست که از «سعید معروف» تاثیر می گیرد و آقای «آلکنو» که به تازگی سرمربی تیم ملی شده است، با «معروف» مشکلاتی جدی دارد. اگر «معروف» از وی حرف شنوی نداشته باشد کار تیم ملی در المپیک سخت است. رییس فدراسیون باید این مشکل را حل کند. درباره سرمربی جدید تیم ملی، این نکته را هم باید در نظر گرفت که این فرد اگر در دیگر جاها موفق بوده، ابزارهایش را داشته است ؛ یعنی بازیکنان گرانقیمت در اختیارش بوده اند و حالا باید دید در تیم ملی ایران با توجه به میانگین بالای سنی نفرات مان، چگونه عمل خواهد کرد.
*محمود محب
الان دیگر قرارداد سرمربی تیم ملی بسته شده و شاید بیان یکسری صحبت ها دیگر فایده ای نداشته باشد و باید امیدوار باشیم که نفر جدید بتواند والیبال ایران را در سطح بالا حفظ کند، اما حقیقت این است که در شرایط کرونایی و با توجه به مشکلات موجود، می توانستیم به یک مربی ایرانی اعتماد کنیم. درباره سرمربی جدید باید عنوان کرد که او نام بزرگی در والیبال جهان است و وقتی موفق شده تیم روسیه را به مقام قهرمانی المپیک برساند، قطعا بار فنی بالایی دارد. تیم ایران جزو 8 تیم برتر جهان است و ناگزیر باید مربی بزرگ داشته باشد، منتهی حالا که آقای «آلکنو» را جذب کرده ایم باید آینده نگر باشیم و مربیان ایرانی را در کنار او پرورش بدهیم تا روزی سکان هدایت را به یک ایرانی بسپاریم. انتقاداتی که این روزها به فدراسیون می شود، بیشتر به بی توجهی آنها به نظرات پیشکسوتان است. متاسفانه در فدراسیون کنونی، فقط از نظرات دو پیشکسوت استفاده می شود و این جای نقد دارد.کمیته ای هم که به نام «فنی» فعالیت می کند بیشتر در خدمت آقای داورزنی است و ایشان هر تصمیمی که خودش می خواهد اتخاذ می کند
انتخاب مربی خارجی تصمیم درستی بود
*عزیز پرتوی
نباید درباره این موضوع احساسی صحبت کنیم و باید نگاه فنی داشته باشیم. کسی منکر توانایی های ایرانی ها در همه زمینه ها نمی شود اما ما باید بدانیم که والیبال ایران بزرگ شده است و ما را در جمع بزرگان جهان می بینند لذا جهان والیبال روی ایران حساب ویژه ای باز کرده است. اروپا مهد والیبال جهان است اما تیم هایی چون آلمان، اوکراین، صربستان و ... مثل ما سهمیه المپیک را کسب نکردند. اینکه والیبال ما برای دومین مرتبه متوالی راهی المپیک می شود نشان از جایگاه آن دارد. با این مقدمه باید گفت که؛ این تیم بزرگ مربی بزرگ می خواهد تا بتواند جایگاه خود را حفظ کند. متاسفانه بازیکن سالاری در والیبال ایران رواج پیدا کرده است و این «سم مهلک» را تنها با استفاده از یک مربی بزرگ و مطرح می توان از بین برد. مربی بزرگ، دیگر به بازیکن اجازه نمی دهد برای تیم ملی خط و ربط تعیین کند. ما در این مقطع باید سراغ یک مربی بزرگ خارجی می رفتیم و آقای «آلکنو» هم به نظر من جزو 6 مربی برتر جهان است. شاهکار او، در فینال المپیک لندن را یادمان نرفته است؛ آن روز که وی در بازی با برزیل 2 گیم عقب بود و با دو جابجایی در دو پست، بازی را برد و روسیه قهرمان شد. این مربی از نظر فنی مورد تائید همه است منتها شاید ابزار انسانی ای که مثلا در روسیه داشته است را اینجا نداشته باشد. درباره مربیان ایرانی هم معتقدم آنها برای آنکه هدایت تیم ملی را برعهده بگیرند باید بالاتر بروند و بر دانش خود اضافه کنند و از دایره ای که سالهاست در آن قرار دارند خارج شوند.
*محمدرضا یزدانی خرم
والیبال ایران در سطحی بالاتر از آسیا قرار دارد و این جایگاه نیازمند نگهداری است. تیم ملی ما از نظر بازیکن پا به سن گذاشته است و این موضوع کار را برای هر مربی ای دشوار می کند اما با این حال تیم ایران برای حفظ موقعیت و «پرستیژ» خود، به یک مربی بزرگ نیاز داشت و من «آلکنو» را بهترین گزینه می دانم. یادمان باشد که از همان دهه هفتاد، روس ها بهترین همکاری را با والیبال ما داشتند و مدیون آنها هستیم. اگر اقدامات زیربنایی «ایوان بوگانیکف» نبود والیبال ایران در این موقعیت قرار نمی‌گرفت لذا مکتب والیبال روسیه ما را بالا کشید و حالا هم یک مربی از همان مکتب می تواند به ما کمک کند. روس ها روی دو بحث «تکنیک» و «شیوه انتخاب بازیکن» خیلی تاکید دارند و یادمان هست والیبال ما که در دفاع و سرویس مشکل داشت در همین دو نقطه دارای نقطه قوت شد. آن مربی روس (ایوان بوگانیکف) برای تیم ما روزی سه جلسه تمرین می گذاشت و همان کارها والیبال ما را بالا کشید. روس ها در بحث بازی های تدارکاتی هم به ما کمک کردند وقتی ما با تیم های آنها بازی کردیم، دیگر ترس مان از ژاپن و چین و .. ریخت و آنها رده دوم شدند و ما سطح اول. بنده انتخاب اخیر را به فال نیک می گیرم هرچند هنوز معتقدم در برخی پست ها بازیکن جایگزین نداریم و در این سالها پشتوانه سازی نکردیم؛ به طور مثال در پست پاسور. امیدوارم برخی، ذهن این مربی را خراب نکنند و اجازه بدهند کارش را انجام دهد.
*محمد وکیلی
اگر فدراسیون می خواست برای المپیک به مربی ایرانی اعتماد کند باید زودتر از اینها دست بکار می شد تا آن مربی ایرانی دارای تجربه لازم شود، اما وقتی در آستانه المپیک قرار گرفتیم، همه راهها به یک گزینه خارجی ختم می شد و این اتفاق هم افتاد و آقای «آلکنو» قرارداد بست. تیم ما که شانس رفتن روی سکو را ندارد اما در آستانه المپیک کاری که می شد انجام داد بالا بردن 5 تا 10 درصدی شانس بهتر شدن مان بود و این انتخاب در همین راستا صورت گرفت. نسل فعلی والیبال ملی ایران، سالها با مربیان خارجی کار کرده و به همین دلیل، در این برهه شاید گزینه خارجی به دلیل پذیرش وی از سوی بازیکنان بهتر نتیجه بدهد. البته یادمان باشد که سرمربی روسیه ای تیم ملی، کارنامه درخشانی دارد و در سه المپیک یک قهرمانی و یک سومی دارد. این روزها روس ها از یک مربی فنلاندی استفاده می کنند و شاید همین مسئله برای آقای «آلکنو» انگیزه ای شود تا با تیم ملی ایران بار دیگر خودش را در سطح المپیک مطرح کند. با تمام این تفاسیر، وقتی تیم های نوجوانان و جوانان ما با مربیان ایرانی قهرمان جهان می شوند، باید روزی برای تیم بزرگسالان هم از یک مربی ایرانی استفاده کنیم منتها این پروسه باید یک روز کلید بخورد تا طلسم حضور یک ایرانی روی نیمکت بزرگسالان شکسته شود. مربی ایرانی معمولا به اندازه مربی خارجی حمایت نمی شود و هزینه ای که برای او می شود به اندازه پول خرد مربیان خارجی هم نیست. مربیان ما از دنیا عقب نیستند اما حمایت نمی شوند و ...!
*بهروز عطایی
پیرامون انتخاب سرمربی خارجی تیم ملی باید گفت که؛ هر انتخاب و تصمیمی ضعف‌ها و قوت‌هایی دارد. الان هم برخی افراد می‌توانند مخالف باشند اما در حقیقت این تصمیمی بود که در کمیته فنی فدراسیون گرفته شد. به نظرم بیشتر خانواده والیبال موافق «آلکنو» هستند .یکسری در مورد سبک والیبال این مربی حرف می‌زنند اما به نظر من تغییرات اساسی داده نخواهد شد و فکر کنم او بیشتر به اداره تیم و استفاده از تمام پتانسیل‌ها تمرکز می‌کند. زمان کافی برای تغییر سبک وجود ندارد و خود «آلکنو» هم این موضوع را می‌داند. فکر می‌کنم انتخاب خوبی بود. به نظر من دلیل این کار فدراسیون این بود که قصد دارد بعد از المپیک یک مربی ایرانی را به کار بگیرد. الان تصمیم درستی بود که خارجی آمد. هر مربی ایرانی می‌آمد کار سخت بود چون در حقیقت ما ایرانی‌ها خودی‌ها را خیلی زیاد مورد انتقاد قرار می‌دهیم. کار در المپیک بسیار سخت است و اگر مربی ایرانی به پنجم مشترک هم برسد انتقاد زیادی می‌شود. به نظر من تصمیم فدراسیون درست بود و بهتر است بعد از المپیک مربی ایرانی به کار گرفته شود.
بهتاش
۱۰:۴۴ - ۱۳۹۹/۱۰/۰۱
پاسخ
بهترین مربی خارجی هم باید امتحان پس بده کار این مربی روس آسان نیست چون تیم ملی والیبال اسیر بازیکن سالاری است سعید معروف در تیم ملی همه کاره است 
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
