معنای واقعی حمایت
در سرمقاله شماره قبل به طور اجمال در باره معنای حمایت در ورزش و از ورزشکاران و تیم های ورزشی نوشتیم .اینجا باز تکرار می کنیم ،معنای حمایت واقعی از ورزش این است که کاروبار آن را جدی بگیریم و به اندازه و حد خودش به آن اهمیت بدهیم و عملا به آن احترام بگذاریم. اینکه در آستانه یک اتفاق مهم مثل همین فینال باشگاه های آسیا که دوهفته پیش انجام شد یا بازی های مهمی چون المپیک و آسیایی و...همه به میدان بیایند و مصاحبه و اعلام حمایت از ورزش کنند و وعده و وعید دهند ، و... کار بدی نیست ولی حمایت نیست لااقل حمایت واقعی نیست. این کارها اگر خدای ناکرده خالصانه نباشد بیشتر نوعی خودنمایی و خود شیرینی و سهم خواهی و... است که بدون هیچ تردیدی از چشمان تیزبین اهل ورزش و از تیغ تحلیل و نقد کارشناسان دور و درامان نخواهد ماند!
گام های محکم در راه انجام وظیفه
حمایت واقعی از ورزش آن است که ورزش را به دست هر ازگردراه رسیده بی صلاحیتی نسپاریم . خود همین بیش از هر چیز نشان دهنده اهمیت دادن به ورزش و احترام گذاشتن به خیل طرفداران ورزش است. اماوقتی در سپردن سکان مدیریت و هدایت ورزش آنهایی که مسئولیت دارند صلاحیت ها و معیارها و شاخص ها ی اصولی و منطقی رارعایت نمی کنند ،شکی وجود ندارد که تاثریا می رود دیوار کج! مولا علی(ع) در شروع جنگ جمل به فرزند بزرگوارش جناب محمد حنفیه که راهی میدان نبرد بود فرمود"... وتد فی الارض قدمک...!" گام هایت را در راه ماموریتی که در پیش داری محکم بر زمین بگذار. این توصیه و سفارش مولا(ع) نه فقط در میدان جنگ که در همه میادین وعرصه های مسئولیتی باید سرلوحه اعمال مسئولان و مدیران باشد و در راه انجام ماموریت و مسئولیتی که در قبال مردم و جامعه به عهده گرفته اند جدی و باصلابت عمل کنند. پای احساسات و علائق ودلبستگی های مردم در میان است. همه در کمال تاسف شنیدیم که قلب یکی از طرفداران تیم پرسپولیس با شکست تیم محبوب مقابل حریف کره ای ایستاد و این فرد علاقمند در عنفوان جوانی دارفانی را وداع گفت و خانواده ای را داغدار کرد وجامعه ورزش را سخت متاسف ساخت.
به مردم احترام بگذارید
مسئولان باید به درستی ودر موقع خودش- ونه فقط در آستانه اتفاقات مهم- به مسئولیت خود عمل نمایند وقدم های خود را محکم بر زمین بگذارند.به این مردم و احساسات و علائق آنها عملا ونه فقط در حرف و شعار احترام بگذارند. عرض کردیم و باز تاکید می کنیم که نشانه احترام گذاشتن به مردم و اهمیت دادن به هر کاری این نیست که فقط اندر محترم بودن مردم قلمفرسایی و سخنرانی کنیم و در اهمیت و تاثیرات مثبت اجتماعی آن کار انشا بنویسیم وتریبون ها را اشغال کنیم بلکه اولین نشانه احترام گذاشتن به مردم این است که کار مردم و امور مختلف اجتماعی را به اهلش بسپاریم . این رفتار خود بخود نشان دهنده این است که ما آن کار(مثلا ورزش) را جدی گرفته ایم و برای آن اهمیت بایسته قائل هستیم. متاسفانه سکانداران اصلی ورزش- که طبق قانون اساسی دولت ها هستند-در اکثرفریت به اتفاق دوره ها علی الخصوص مقطع فعلی این احترام را برای مردم و این اهمیت را برای ورزش قائل نبوده اند و دلیل بزرگ آن هم این است که کاروبار و مدیریت آن را به دست کسانی می سپارند که غالبا از صلاحیت های لازم برخوردار نیستند!
خائن و ناشی ،فرقی ندارند!
ما بارها نوشته های خود را به این سخن مهم صادق آل محمد(ع) زینت داده ایم که فرمود" از نظر من فرقی ندارد که کار مردم را به دست خائن بدهند یا ناشی.!" چون نتیجه هر دو خراب کردن کاروبار اجتماع و امور مردم است. خائن دانسته و آگاهانه و مغرضانه کارهایی را که به ناحق برعهده گرفته خراب می کند تا مردم را بچزاند و ناراضی تراشی کند و آب را به نفع خودش گل آلود کند و ناشی و کارنابلد نادانسته و ناخواسته کاری راکه در آن مهارت و تخصص نداشته ولی برعهده گرفته یا بر عهده اش نهاده اند، خراب می کند. خلاصه آنکه نتیجه عملکرد این دو ( خائن و ناشی) ولو با دونیت مختلف یکی است و آن خراب کردن کار و مانع شدن از پیشرفت امور است!
تاثیرات شایسته سالاری
این همه تاکید برشایسته سالاری که هم شرع مقدس بر رعایت آن اصرار دارد، هم کارآمدی وپیامدهای مثبت آن در کوران تجربه بشری ثابت شده وبالاخره هم عقل بر آن مهر تایید زده ، همه به این خاطر است که با کاری که به مردم و جامعه مربوط می شود سرسری و" یلخی" برخورد نشود و به دست اهل و کسانی که لیاقت و شایستگی آن را دارند سپرده شود. شما خواننده محترم تصور کنید که اگر همین یک توصیه شرع و عقل، نه فقط در ورزش که در همه حوزه ها وعرصه های اجتماعی عملا رعایت و به کار بسته شود، چقدر وضع و اوضاع ملک و ملت به طور مثبت تغییر پیدا خواهد کرد.چقدر وضع اقتصاد، علم و آموزش، مدرسه و دانشگاه، فرهنگ و هنر، سینما وتئاتر...و بالاخره ورزش کشور بهتر خواهد شد.
قبیله سالاری به جای شایسته سالاری!
شک نکنید آنجا که کارها درست پیش نمی رود و سوءاستفاده چی ها و دلال ها و کارچاق کن ها و شارلاتان ها میدانداری می کنند ،همانجایی است که کار دست کاردان و شایسته نیست. متاسفانه بعضی از کسانی که در مقام تصمیم و سیاستگذاری هستند این اصول بدیهی را رعایت نمی کنند، کنار می گذارند و به جای شایسته سالاری، ملاک هایی چون قبیله سالاری و باندو جناح گرایی و خانواده و قوم و خویش بازی را ملاک واگذاری مسئولیت ها قرار داده و به هیچ اصل و اساس و منطقی هم پایبند نیستند و لاجرم به حرف هیچ ناصح و دلسوز و مشاور متعهدی گوش نمی دهند و خود را از هرعیب ونقصی برکنار می دانند و عقل کل مآبانه و خودکامانه به هر چه که دلشان و هوس شان می گوید و میل شان می کشد عمل می کنند. و این ریشه بسیاری از دردهای امروز و هر روز جامعه و گرفتاری ها و مشکلاتی است که ورزش با آن روبروست.
خودمان را معطل نکنیم
با توجه به آنچه بالاتر اشاره وار آمد، به طور طبیعی این نتیجه حاصل می شود که ورزش ما درست حمایت نمی شود به این دلیل خیلی ساده که درست مدیریت نمی شود و باز به این دلیل که کار ورزش دست کاردان نیست. مدیریت ورزش " اهل و کار بلد" نیست به حواشی و دلمشغولی ها و امور سطحی مشغول وبه روزمرگی گرفتار است.برای همین هم هست که حتما پیش خود این حرف ها و نظائر آن را جدی نمی گیرند ،سهل است که در خلوت به آنها هم می خندند! حالا این آقایان و همپالکی هایشان به این حرف ها بخندند یا نخندند چندان مهم نیست ، مهم این است که واقعیات را بشناسیم و بیخودی خودمان را معطل نکنیم و از این ورزش با این وضعیت و دیدگاه های حاکم بر مدیریت ها توقع بی جا نداشته و بیشتر مراقب قلب و اعصاب خودمان باشیم تا خدای ناکرده هیچوقت شاهد اتفاقاتی که چند روز پیش برای هموطن یاسوجی افتاد ، نباشیم.
گرفتاری های ورزش
بدون تعارف وخیلی سر راست و صریح عرض کنیم ورزش ایران در مسیر پیشرفت بایسته قرار نخواهد گرفت، ورزش ایران در میادین بین المللی ودر مصاف با حریفان،متناسب با ظرفیت ها و توانایی های خود نتیجه نخواهد گرفت، و بالاخره ورزش ایران سروسامان نخواهد گرفت مگر آنکه در نحوه نگرش مسئولان بالادستی مملکت تغییرات اساسی صورت بگیرد. آنها باید برای ورزش اهمیت لازم و بایسته - نه بیش و نه کم- قائل باشند و در باره مدیریت آن وسواس و دقت لازم را به خرج بدهند. در حال حاضر ورزش ایران گرفتاری های بسیار دارد و عده ای هم که منفعت طلبانه از آن آویزان هستند و به عناوین مختلف و برای تامین نام یا نان خود یا هر دوی آنها از سروکول آن بالا می روند قرص و محکم و با استفاده از ابزار در اختیار خاصه رسانه ها مانع از تغییر سازوکار موجود می شوند و... در مقابل کسانی که دغدغه موفقیت و پیشرفت ورزش مستعد ایران را دارند ودر این باره احساس وظیفه می کنند و اینجا و آنجا مسئولیت هایی بر عهده دارندباید با تمام توان به وظیفه خود در قبال ورزش و بهبود حال و روز آن عمل نمایند .
اراده ای برای اصلاح
خوشبختانه مدتی است که اتفاقات امیدوار کننده و مثبتی در باره ورزش ما چهره بسته که حکایت از این دارد که اراده ها و جریاناتی به کار افتاده تابه داد ورزش برسد و آن را حتی المقدور از وضعیت نا خوشایندی که بدان گرفتار آمده نجات دهد و دست مداخله گران مخرب را کوتاه و برکاروبار مدیریتی آن و تصمیماتی که گرفته شده و می شود نظارت وبررسی دقیق تری داشته باشد. برای مثال همه شاهد هستیم و در خبرها می خوانیم که باشروع دوره جدید،مجلس شورای اسلامی در باره مسائل موجود و اتفاقات ورزش با حساسیت و علاقه بیشتری برخورد می کند مرتب اخباری در این باره به گوش می رسد که فلان مسئول ورزش با اعضای فراکسیون ورزش مجلس جلسه داشته و به سئوالات آنها پاسخ داده، البته پاسخ هایی که به طور طبیعی قادر به قانع کردن و مجاب ساختن نمایندگان نبوده است! و یا مدتی پیش علاقمندان به تیم های پرطرفدار پایتخت جلوی مجلس جمع شده و از نمایندگان خود خواسته اند که به مسائل و مشکلات تیم های محبوب خود که عمدتا ناشی از سوءمدیریت است، رسیدگی کنند و... نمونه ها و مثال در این باره بیشتر است که همانطور که بالاتر اشاره شد حکایت از به کار افتادن جریانات و حرکاتی دارد که اراده کرده اند با وضعیت حاکم بر ورزش و افراد و باندهایی که برای تامین منافع خود مانع از هرگونه اصلاح و سروسامان گرفتن ورزش می شوند، مبارزه کنند و ورزش را از چنگال این سودجویان بعضا مفسد نجات دهند.
نقش مهم مجلس درافتادن کار،دست کاردان
درباره این اتفاقات و حرکات فرخنده و مثبت، در صورت بقا، به وقت خودش بیشتر خواهیم گفت و نوشت اما بگذارید قبل از آنکه مطلب را به پایان برسانیم حالا که حرف به مجلس شورای اسلامی کشیده شد این نکته را هم عرض کنیم که بدون شک ، مجلس شورای اسلامی در اصلاح وضع ورزش و نجات آن از دست عناصر فرصت طلب و باندهای مفسده انگیز و مهمتر از همه مدیران فاقد صلاحیت - و با نگاه خوشبینانه- ناشی و عوضی آمده ، نقش بسیار مهم و تعیین کننده ای دارد.برای مثال مجلس و نمایندگان مردم می توانند- البته دور از سیاسی کاری و جناح گرایی- در دادن رای اعتماد به نامزد وزارت ورزش که از سوی دولت معرفی می شود در صورتی رای مثبت بدهند و اعتماد خود را اعلام کنند که واقعا آن فرد را واجد صلاحیت های مدیریتی و ورزشی بدانند. این امر تقریبا در روزگار مجلس نهم و شروع به کار دولت یازدهم اتفاق افتاد. - به سیاسی یا غیر سیاسی بودن رفتار مجلس در آن زمان فعلا کاری نداریم- و همه دیدیم که دولت مجبور شد چهار نفر را به عنوان وزیر ورزش به مجلس معرفی کند که سه نفر پیاپی موفق نشدند رای اعتماد نمایندگان را جلب کنند و بالاخره نفر چهارم که اتفاقا فردی ورزشی و درس خوانده ومتخصص ورزش بود ، رای آورد. فعلا که با شرایط موجود و مدیریت ناموفق فعلی ورزش باید ساخت و ظاهرا چاره ای هم نیست. اما این امید و انتظار وجود دارد که نمایندگان محترم خاصه فراکسیون فعال ورزش، در انتخاب وزیر آینده ورزش - با در نظر گرفتن مصلحت ورزش- دقت و وسواس لازم را به خرج دهند و به مردم و علاقمندان ورزش و توقعات و احساسات آنها و همچنین رای و نظر خوداحترام بگذارند، و با انتخاب فرد اصلح، عملا با انجام درست وظیفه از ورزش حمایت کنند و... همانطور که در شروع مطلب آوردیم بزرگترین و بهترین حمایت از ورزش، عملکرد درست، مدبرانه و مخلصانه کسانی است - از تماشاگر گرفته تا رسانه ها و مدیران ارشد و...ـ که در ورزش نقش و مسئولیتی بر عهده دارند.این سخن ادامه خواهد داشت.
*سیدمحمدسعید مدنی
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
