پایان عمر مدیریت «باباشملی» و «همینه که هست» در ورزش !

*حاکمیت قانون

با برگزاری سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری و انتخاب آقای رئیسی به عنوان هشتمین رئیس جمهور ایران اسلامی حالا به طور طبیعی انتظار می رود که ایشان بیش از هر چیز برای تحقق وعده های انتخاباتی و تبلیغاتی خود دست به اقدام و عمل بزند و همانطور که خود بارها بر مبارزه با فساد وحاکمیت قانون و گسترش عدالت تاکید کرده؛ دراین راه به یاری خدا و پشتگرمی و حمایت ملت، لحظه ای از کوشش وجهاد غافل نشود.

*قدردانی از مردم

مبارزه بی امان با فساد و کوتاه کردن دست زیاده خواهان وفرصت طلبان که خود یکی از اصلی ترین منابع تولید فساد و ایجاد نارضایتی و دلسردی در میان مردم هستند، دست برقضا همان چیزی است که امروز مردم قهرمان و صاحب تشخیص ایران بیش از هر چیز طالب و خواستار آن هستند. مردمی ‌که بارها و آخرین بار روز انتخابات ثابت کرده اند که در هر حال پای انقلاب و کشور و اعتقادات خود ایستاده اند.نه فشارها و خباثت ها و دشمنی های بی سابقه بیرونی علیه یک ملت می تواند آنها را وادار به تسلیم به دشمنان رسواو سازش و دست برداشتن از استقلال و آزادی و هویت ملی و باورهای دینی خود، سازد ونه خیانت ها و کوتاهی ها و بدعملی و بی کفایتی های داخلی توان آن را دارد که این مردم را به ابراز پشیمانی از انقلاب خود و پشت کردن به مجاهدت ها و شهادت ها وادارد.بهتر است مسئولان و مدیرانی که مستقیم و غیر مستقیم با رای این مردم بر صندلی ریاست و وزارت و وکالت و... می نشینند؛ قدر این مردم را بدانند، خواسته ها و مطالبات آنها را بفهمند و تشخیص دهند و برای تحقق آن مجاهدت و تلاش کنند.

*احترام به جامعه ورزش

جامعه و اهالی ورزش هم از دولت آینده انتظار دارند به ورزش هم نظر ویژه ای داشته باشد و مثل دولت های قبل که به بهانه" کارهای مهم" کاروبار و سرنوشت ورزش را جدی نمی گرفتند و به آن اهمیت نمی دادند و برای تعیین مدیر و وزیر برای آن دغدغه و حساسیت لازم را به خرج نمی دادند و معمولا آن را به دست ضعیف ترین و ناکارآمدترین فرد کابینه می سپردند، با آن برخورد و معامله نکند.یکی از اصلی ترین توقعات اهالی ورزش از رئیس دولت جدید این است که برای ورزش هم در حد و اندازه خودش اهمیت لازم قائل باشد و با این کار خود درواقع به جامعه ورزش که بخش وسیعی از جمعیت این کشور را تشکیل می دهند، احترام بگذارد. سپردن ورزش دست" هرکسی" ، معنایی جز احترام قائل نشدن برای اهالی محترم ورزش ندارد و متاسفانه جامعه ورزش از این نظر خیلی بی احترامی دیده و تحمل کرده است.

*دوسربرد!

علاوه براین سپردن ورزش به دست کسانی که به هر دلیل توانایی این کار را ندارند، مثلا یا اصلا ورزش را نمی شناسند و یاتوان و شخصیت مدیریتی لازم را ندارند، موجب می شود برای دولت نقض غرض شود. یعنی مشکلی بر مشکلات متنوع دولت و مشغله های سیاسی و اقتصادی و فرهنگی و...آن هم اضافه می شود، بنابراین اگرکار ورزش به دست اهلش سپرده شود، برای دولت هم حالت " دوسربرد" دارد. یعنی از یک سو ورزش با حاشیه کمتر ، در مسیر روبه جلو و پیشرفت ، حرکت می کند و از سوی دیگر درچنین حالتی معمولا دردسر حاد و تنش جدی از جانب ورزش برای دولت تولید نمی شود. البته اینجا منظور از مدیر" اهل" ، به معنی این نیست که مدیر ورزش حتما اهل ورزش هم باشد. بلکه منظوراز اهل این است که " اهل مدیریت" باشد‌ مدیر وقتی مدیر بود، آن وقت می تواند در هر جا که او را می گمارند با رعایت اصول و اعمال شگردهای مدیریتی ، کار را به پیش ببرد.

*بحث کلیشه ای مدیر «ورزشی» یا «سیاسی»؟!

بنابراین آنچه امروز ورزش در سطح مدیریتی به آن نیاز دارد، مدیریت "محتوا"ست نه مدیریت فرم‌. ورزش بیش از هرچیز به " راه و رسم " مدیریتی احتیاج دارد نه به " اسم ونام" مدیر.یعنی آن چیزی که ورزش ما با همه توانایی های ذاتی ‌که دارد و تمام ظرفیت و قابلیت های مادی و انسانی که از آن برخوردار است، در اکثر مقاطع و دوره ها از داشتنش محروم بوده است. پس وقتی حرف از " مدیر اهل" می زنیم، نمی خواهیم این بحث تکراری و کلیشه ای و در هر حال بی حاصل را دوباره پیش بکشیم که مدیر ورزش باید" ورزشی" باشد یا " سیاسی"؟! خیلی صریح و با زبان شیرین و ساده فارسی تاکید می کنیم: " ورزش ایران به مدیر احتیاج دارد. کسی که فرق مدیریت را با خودکامگی و بی تعهدی بداند. ورزش ما تقریبا همیشه(جز با تخفیف شاید در مواردی استثنایی و زودگذر) و علی الخصوص در مقطع حالیه و دوره کنونی از داشتن چنین افرادی به عنوان مدیر بی بهره بوده است . به گواه کارشناسان و صاحبان تخصص و عالم و عامی، امروز و در دوره دولت فعلی و مسئولان(؟!) کنونی ورزش ایران و اهالی ودوستداران آن سخت گرفتار سومدیریت شده اند که هم از حیث فنی و هم از نظر اخلاقی و فرهنگی بدترین روزگار خود را می گذرانند.

*مدیریت «باباشملی»!

مدیریتی بیگانه با ورزش اما چسبیده به آن که با بی حرمتی به اهالی محترم ورزش و با قلدری لمپن مآبانه هرگز گوش شنوایی برای شنیدن سخن ناصحان و دلسوزان نداشته و کار غلط و مخرب خودش را انجام داده و دربرابر هر اعتراض و هشداری ، مثل بابا شمل های قدیم (که البته اصلا به ریخت و قیافه اش نمی آید!!) سینه جلو داده و مثل همپالکی های خود در بعضی از وزارتخانه ها جواب داده" همینه که هست"! این مدیریت " همینه که هست" که در دوران به اصطلاح سکانداریش در ورزش، با ورزش مثل ارث و میراث خانوادگی رفتار می کرد و از این نظر خیلی جاها رفتار" طاغوتی" ( ونه مبتنی بر عدالت و همه جانبه نگری) داشته، " ترک فعل" های زیادی در کارنامه اش ثبت است و اگر قرار باشد روزی روزگاری بر ورزش ( و کل مملکت) ما " قانون" حاکم باشد و پای حساب وکتاب به وسط بیاید بدون تردید باید در دادگاهی صالحه پاسخگوی بسیاری از رفتارها و همچنین ترک فعل های خود باشد.

*این ها نه استقلالی هستند ، نه پرسپولیسی ... !

خواننده محترم فقط کافی است نظری به فضای فرهنگی و اخلاقی حاکم بر فوتبال ایران داشته باشد؛ بررسی و تحقیق کنید این فضای مملو از کینه و دشمنی و نفرت بی سابقه که میان تیم های ریشه دار و طرفداران میلیونی به راه افتاده، محصول عملکرد ویرانگرانه چه دستگاه و اشخاصی بوده است؟ ما بارها نوشته ایم که تیم های بزرگی چون استقلال و پرسپولیس ، برای افتخار آفرینی و شادکردن دل هواداران خود کوچکترین نیازی به حمایت های آنچنانی ندارند ، بلکه آن را کسرشان و ضربه به جایگاه خود می دانند؛ ما در این مقال نمی خواهیم زیاد وارد جزئیات شویم اما به همین زودی زود( در صورت بقاء) حتما به این کار به لطف خداوند، خواهیم پرداخت ، عجالتا کوتاه سخن اینکه؛ وقتی تیم های بزرگ به حمایت های مشکوک و آنچنانی آن هم از سوی غریبه های تحمیل شده به ورزش نیاز ندارند، چرا این مدیران عوضی آمده اصرار دارند نشان دهند از یک تیم طرفداری می کنند وبه دیگری بی لطفی وجفا، یعنی همین چیزی که از صحبت های اخیر فرهاد مجیدی برداشت می شد! ما معتقدیم بعضی از کسانی که این کارهای تحریک کننده و رفتارهای تنش زا را انجام می دهند، نه استقلالی هستند و نه پرسپولیسی، نه تراکتوری هستند و نه سپاهانی و... اینها اصلا ورزشی نیستند بلکه دنباله همان جریانات سیاسی و وابسته ای هستند که روزی به خاطر گرانی و دیگر روز به بهانه گرانی غیر مترقبه و شوک آوربنزین و...قصد داشتند مردم معترض را به خیابان ها بکشانند و از آب گل آلودبه نفع بدخواهان این مملکت ماهی صید کنند. اینها دنباله همان جریانات نفوذی هستند که همان نقشه ها و اهداف را در ورزش و مثلا با رودررو قرار دادن میلیون ها طرفدار این و آن تیم، دنبال می کنند، عرض کردیم در این باره سخن بسیار است که در زمان مناسب به آن خواهیم پرداخت‌.

*جریان «نفوذ » در ورزش جدی است

خواننده عزیز که بعضا به مخلص هم تذکر می دهد که کمتر وارد مباحث سیاسی شویم؛ بداند و آگاه باشد که جریان" نفوذ" در مملکت ما و حتی در ورزش ما جدی است و... خیلی رفتارها و گفتارها که از جانب بعضی از مسئولان ورزشی و حتی غیر ورزشی در باره ورزش سر زده یا شنیده می شود، سخت نشان از حضور فعال جریان نفوذ در ورزش دارد که از طریق ایجاد تفرقه و درگیری وتحریک احساسات و نفرت پراکنی وحرمت شکنی و دشمنی وکینه و احساس تبعیض و کارهایی از این دست ، فضای فرهنگی و اخلاقی ورزش را مسموم می کند. با این وضعیت و واقعیات غیرقابل انکار ، آیا حرف ما در باره مسببان مستقیم وغیر مستقیم اینگونه اتفاقات و نفرت پراکنی ها که به یک پدیده تمام عیار در ورزش ما بدل شده است و پیش کشیدن موضوع محاکمه حرفی غیر منطقی و خدای ناکرده از سرغرض و مرض و تصفیه حساب شخصی است؟! این یک نمونه را صرفا برای مثال آوردیم وگرنه رفتارهای مشکوک و تنش زا از سوی مدیریت ورزش و اعوان و انصار آنها خیلی بیش از این حرف هاست که همانطور که عرض کردیم در وقت مناسب به آن خواهیم پرداخت.

*توجه جدی به ورزش

باری، خوشبختانه مدیریت"همینه که هست" در ورزش( والبته خیلی جاهای این مملکت مظلوم و زخم خورده از بی تدبیری ها وضربات نفوذی ها و خیانت ها و رفتار خودکامانه طاغوتی) در چند روز آینده با کارنامه مردودی باید بساطش را جمع ‌کند و پی کار خود برود . همان طور که بالاتر اشاره شد انتظار اصلی جامعه ورزش این است که دولت جدید با همه مسائل و مشکلاتی که با آن درگیر است و قرار است به یاری خدا و پشتیبانی مردم بزرگ ایران برای مبارزه وریشه کن کردن مفاسد جهادگونه تلاش کند، به ورزش هم توجه لازم را داشته باشد. متاسفانه ورزش هم از شر فساد و رخنه مفسدان درامان نمانده و همانطور که بالاتر اشاره شد در سایه بی توجهی های قبلی یا سهل انگاری وغفلت مدیران ورزش، جریان نفوذ هم در آن فعال است و... اینها همه برای اینکه ورزش مسیر بایسته راطی نکند. در میادین بین المللی برای نام ایران عزیر افتخار آفرینی نکند و دل مردم ایران شاد نشود. این مساله و واقعیتی است که در باره ورزش ما وجود دارد، هر چند که بعضی از سر ساده اندیشی و از مرحله پرتی و برخی کاملا با غرض و حسابشده سعی دارند چنان وانمود کنند که در ورزش جز بعضی از تخلفات و کوتاهی ها ، مشکل خاصی وجود ندارد وآن هم جزو طبیعت کار است و وجود این درصد از تخلفات، طبیعی و اجتناب ناپذیراست!

*در فوتبال ، غریبه ها جولان می دهند !

از این دو گروه که بگذریم؛ آنهایی که چم وخم ورزش ایران را می شناسند و کارشناس واقعی هستند؛ در این واقعیت تقریبا جملگی متفق القول هستند که ورزش ما در خیلی جاها گرفتار جریانات ناسالم است و در رشته هایی مثل فوتبال طی ده، پانزده سال اخیر کار کاملا از دست صاحبان اصلی آن یعنی فوتبالی ها خارج شده است وغریبه ها و فرصت طلب ها ومنفعت جویان در آن حسابی جولان می دهند و راه را بر صاحبان اصلی این رشته که چهره های فوتبالی تحصیلکرده، پر افتخار و خوشنام و بالاخره محبوب مردم هستند، تنگ کرده و با کمک بعضی از رسانه ها( خاصه سیما) ورسانه ای هایی که اتفاقا ژست روشنفکری و آشنایی با فوتبال روز دنیا و... این خزعبلات را می گیرند؛ در کوبیدن و تحقیر و تخریب و.‌‌.. صاحبان اصلی فوتبال یکسره و بی امان می کوشند تا ازقبل خراب کردن آنها، راه برای حاکمیت و مدیریت و شلتاق کردن خودشان در این رشته پرطرفدار و جذاب، هموار شود.این است که در شماره پیش هم نوشتیم برخلاف رشته ای مثل کشتی که هنور اصالت و هویت خود را حفظ کرده؛ و کار دست کاردان و اهل است ودر آن غریبه ها و فرصت طلب ها محلی از اعراب ندارند و جرات عرض اندام پیدا نمی کنند ، در فوتبال کاملا بر عکس غریبه ها وزدوبند چی ها وفرصت طلب ها حسابی در آن جولان می دهند و از اهالی اصیل فوتبال کمتر نام و نشانی پیدا می شود.

*مدیریتِ کاربلد ، اولین شرط اصلاح ورزش

باز به گواه کارشناسان ، چه وطنی و چه خارجی، پیشرفت و حرکت روبه جلوی ایران با داشته های مادی و سرمایه های انسانی آن متناسب نیست‌ به دیگر سخن ورزش ایران از ظرفیت های غنی و سرشار برای رشد وپیشرفت برخوردار است، که اگر به درستی از این داشته ها استفاده شود و اگرامکانات و ظرفیت کارساز را به خوبی مدیریت کنیم؛ حرکت ورزش ایران در مسیر پیشرفت خیلی بیش از این خواهد بود. بنابراین عامل اصلی که اجازه نمی دهد ظرفیت ها و امکانات ورزش در خدمت پیشرفت آن قرار بگیرد، عامل مدیریت است. به قول حکیم طوس:

پس از گفتگوها و راه دراز

رسیدیم به آنجا که بودیم باز

بازگشتیم به همان حرفی که بحث این شماره ما از آنجا آغاز شد. دولت جدید برای ورزش به اندازه ودر حد خودش اهمیت قائل شود و در این راه اولین قدم اصلاح وضعیت مدیریتی آن با تعیین مدیریتی توانمند و با انگیزه است، چرا که بالاتر اشاره شد که اگر وضعیت فنی و فرهنگی ورزش ما با مشکلات عدیده مواجه است، اگراز سروکول این ورزش وبعضی از رشته های جذاب و پرطرفدار مثل فوتبال غریبه ها و فرصت طلب ها بالا می روند، اگر امروز برخلاف گذشته رقابت سالم و کری خوانی های معمول و رایج میان تیم ها و طرفداران آنها به دشمنی و کینه و نفرت تبدیل شده است؛ واگر بسیاری از اقدامات ضروری برای بهبود وضع ورزش معطل و بر زمین مانده واگر در ورزش" ترک فعل" های بسیار انجام شده...و خلاصه اگر و اگر و اگر ورزش مستعد و بالقوه توانای ایران درجا می زند و از رشد وپیشرفت بایسته برخوردار نیست، علت آن قبل از آن که به کمبود امکانات و بودجه و یا فقر نیروی انسانی ویا جغرافیای نامساعد ویا تحریم های آمریکا برگردد به سوءمدیریت و فقدان کارآمدی وشایستگی مدیریتی بر می گردد‌ .موضوع خیلی روشن است و اصلا پیچیدگی ندارد. برای اصلاح ورزش، اولین قدم اصلاح مدیریت ورزش است و... این خشت اول را باید درست گذاشت.در این باره باز هم خواهیم نوشت.

*سیدمحمدسعید مدنی