کیهان ورزشی-
سالگرد درگذشت «غلامرضا تختی» پهلوان بلند آوازه ایران، بار دیگر بهانه ای شد تا در کنار واگویه ها و کلیشه های آشنا پیرامون خصایص پهلوانی که محور اصلی داستان زندگی آن مرد بزرگ و کلید واژه تمام روایت های واقعی و غیر واقعی عمر اوست، از زاویه ای دیگر «تختی» را تماشا و پرسش هایمان را مطرح کنیم؛ پرسش هایی که شاید اگر امروز خود جهان پهلوان نیز در قید حیات بود، در مواجهه با آنها «صم بکم» می ماند و ...
فارغ از تمام بزرگنمایی هایی که پس از مرگ تختی، برخی از علاقه زیاد به آن مرد و عده ای نیز از روی جوگیری صورت داده اند، اگر فقط- تاکید می کنیم فقط- یک بخش مشترک تمام روایات و خاطرات زندگی تختی که در «نه» گفتن او به چرب و شیرین های دنیا خلاصه می شود را برجسته کنیم، همان یک بخش می تواند سرفصلی باشد تا به چرایی حال و احوال بد این روزهای ورزش مان بپردازیم.باری، «نه» گفتن به خواسته هایی که پذیرفتن شان مساوی باشد با پشت کردن به «مردم»، خصلت مردان بزرگ است و کاری بس دشوار که «تختی» آن را بلد بود و همان، علت و رمز ماندگاری و محبوبیتش شد؛ هر چند در همان روزگار نیز بودند کسانی که راه و روش «تختی» را به سخره گرفته و به تغییر مسیر تشویقش می کردند.
اینکه چرا در تمام این سالها نتوانسته ایم «تختی» را به دور از شعر و شعار و فراتر از دایره قصه و روایت، آنگونه که باید، به نسل های مختلف معرفی کنیم خود پرسش مهمی است.
آنهایی که «تختی» و «تختی» ها را به سالی یکبار برپایی همایش، مراسم یادبود و چند خط شعر و دقایقی سخنرانی خلاصه کرده اند، بهتر پاسخ پرسش ما را می دانند و در قبال شکل گیری فضای کنونی ورزش که سوگمندانه، «نه» گفتن به سبک «جهان پهلوان»، حماقت و لگد زدن به بخت و ...تلقی می شود، مسئولند.
شاید این سوال در ذهن بسیاری از مردم نقش بسته باشد که؛ اگر فرشته مرگ، در آن روز سرد دی ماه سال ۴۶ «تختی» را در آغوش نکشیده بود و امروز در کنارمان و در گوشه ای از این خاک زندگی می کرد، به علت آن «نه» گفتن ها و مردمداری ها، روزگار را چگونه می گذراند؟ آیا «تختی ۹۱ ساله» عصر ما، در دل جامعه و ورزش امروز و در بین این همه فرصت طلب و اشتباهی آمده، جایگاه و حرمتی داشت؟
آنان که به رغم داشتن مسئولیت- به ویژه از نوع فرهنگی -نسبت به شناساندن فلسفه زندگی «تختی» و «تختی»ها، مردم دوستی و مرام و مسلک آنها، در تمام این سالها بی تفاوت بوده و مسئولیت شان در این زمینه را به پرسه در وادی شعار، ساخت تندیس و سردیس و ...خلاصه کرده اند، در ایجاد فضای پر از کینه ، نفرت و تهمت امروز ورزش که جولانگاه پهلوان های مجازی و قهرمانان کاغذی شده است نقش داشته اند و این فراموش نخواهد شد.
آنها بهتر می دانند که اگر «تختی» زنده بود و همچنان به چرب و شیرین های دنیا «نه» می گفت، چه حال و روزی داشت؛ فقط آنها می دانند...
*حمید ترابپور
(پرونده ویژه کیهان ورزشی با موضوع غلامرضا تختی را در شماره فردای مجله کیهان ورزشی بخوانید)
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
