تبدیل شد؟

کیهان ورزشی-

۱-ورزش ( ورشته هایی مثل فوتبال) به یک تحول و اصلاح مدیریتی احتیاج دارد. این به گمان ما مهمترین نیازی است که ورزش ایران با همه وجود احساس می کند. ورزشی با داشته های غنی چه از حیث مادی و علی الخصوص از حیث انسانی، آنطور که باید سامان نمی گیرد، آنطور که انتظار می رود در عرصه های فنی و فرهنگی در مسیر پیشرفت و قوی شدن قرار نمی گیرد، چنانکه مردم و علاقمندان انتظار دارند توقعات آنها را چه از نظر اخلاقی و ترویج مرام پهلوانی وچه از نظر فنی و افتخار آفرینی برآورده نمی کند، فقط وفقط برای اینکه "مدیریت" حاکم بر آن ضعیف است. درست عمل نمی کند، دنبال کار وبار و مشغولیت ها وتمنیات نفسانی است تا خدمت به مردم و انجام مسئولیت هایی که در قبال ورزش بر عهده دارد.

۲-فوتبال (ودر نگاهی کلی تر ورزش) را باید از دست غریبه ها و رخنه کرده هایی که غالبا به دلایل و با انگیزه های مختلف ازکسب شهرت و ثروت گرفته تا حتی دلایل سیاسی و تخریبگری فرهنگی و اخلاقی خلاصه غیر فوتبالی و ورزشی به این عرصه گام نهاده و جایگاه های حساس مدیریتی و سیاستگزاری آن را به اشغال خود در آورده اند، نجات داد. این اولین گام وقدمی است که اگر روزی-که امیدواریم همین امروز باشد- خواستیم و واقعا از سر صداقت اراده کردیم فوتبال را سامان ببخشیم و این رشته پرطرفدار و جذاب را سراسر در مسیر جامعه و خدمت به مردم و ایجاد و تقویت امید و شور ونشاط اجتماعی و بالاخره هماهنگ و همسو با منافع ملی در اختیار وبه کار بگیریم ، باید برداشته شود. غیر از این باشد ونخواهیم در وضع موجود و روند حاکم تغییر بدهیم و آن رااصلاح کنیم، بدون تردید در آینده هم وضع همین خواهد بود( بلکه بدتر) که حالا هست.

۳- در یک سنجش آسیب شناسانه دقیق و ارزیابی منصفانه و کاملا خیر خواهانه، آنچه از وضعیت موجود و واقعیت های غیر قابل انکار رشته ای مثل فوتبال به عنوان نتیجه به دست می آید این است که؛ فوتبال به عنوان رشته ای مردمی گرفتار آفتی شده است به نام رخنه و نفوذ غریبه ها. کسانی که در سر سوداهای خود را دارند و راه برآورده شدن آن را، رخنه در فوتبال و نادیده گرفتن احساسات و مطالبات میلیون ها نفر که به درست و غلط به این رشته عشق می ورزند وبا آن زندگی می کنند و با خوشی های آن شاد و با ناکامی ها و شکست هایش غمگین وکسل می شوند می دانند.
جریان غریبه ورخنه کرده، به جای اینکه فوتبال را در خدمت این مردم و برای شادی دل مردم و نشاط اجتماعی بداند، در خدمت خودش می گیرد و سعی می کند از جذابیت های ذاتی این رشته و اتفافات مثبتی - مثل صعود به جام جهانی- که اصلا ربطی به آنها و مدیریت آنها ندارد، در جهت منافع واهداف خودشان استفاده کنند و به کمک بلندگوهای اجیر شده رسانه ای و تبلیغاتی این موفقیت و صعود را به حساب مدیریت خردمندانه و برنامه ریزی های مدبرانه خود بگذارند و یکسره خودشان و رفقایشان و " یاردوازدهم" شان !با نادیده گرفتن هنر وتوان ذاتی فوتبال ایران از یکسو و قرعه مناسب و حریفان درجه دوم آسیایی از سوی دیگر بر سر عالم وآدم منت بگذارند و بی وقفه در بوق "سریعترین صعود" بدمند و بر سر عالم و آدم منت بگذارند و... غافل از آنکه وقتی پای صداقت و اخلاص در میان نباشد و فریب و سیاهکاری میدانداری کند، خیلی زود و ناباورانه "سریعترین صعود" به "سریعترین سقوط " منجر می شود!
۴- اینکه چرا سریعترین صعود به سریعترین سقوط منجرشد، سئوال مهم و قابل تاملی است که -همانطور که در سرمقاله همین شماره نوشته ایم- بیش از هر کسی مدیران ورزش کشور نباید به راحتی از آن بگذرند . پاسخ به این سئوال، ما را به همان آفتی می رساند که بالاتر به آن اشاره کردیم: رخنه غریبه های فرصت طلب که به دنبال فوتبال و کار برای مردم نیستند- و اصلا در ذهنیت وباود خود برای مردم احترام و جایگاهی قائل نیستند- در جایگاه های مدیریتی و تعیین کننده فوتبال است. رخنه ای که امروز و دیروز هم شروع نشده و سالهاست نفوذ این جریانات در ارکان فوتبال شروع شده و هشدار و اعلام خطر افراد و رسانه های دلسوز هم طبق معمول به گوش آنهایی که باید، نرفت.رخنه ای که ابتدا یا نفوذ در رده های پایین تر آغاز شد، بعد شکل رسانه ای و مشاوره ای و چراغ خاموش به خود گرفت و... بالاخره به بالاترین سطوح مدیریتی در فوتبال و...‌ رسید.امروز هم باید پرسید در غیاب و انزوای بزرگان و چهره های محترم و اصیل فوتبال چه کسانی مجمع فدراسیون را به اشغال خود در آورده اند؟ چه کسانی صندلی های هیات رییسه و کمیته اخلاق و... را اشغال کرده و برای فوتبال خوش سابقه و پرافتخار ایران تصمیم می گیرند؟ پاسخ این سئوالات و نظایر آن، ما را به همان آفتی می رساند که اشاره شد. آفتی که ریشه ماجرای ویلموتس وضربه سنگین مالی آن است. آفتی که اگر مثلا بخواهیم دلیل اصلی کنار ماندن تیم های مردمی و بزرگی مثل استقلال و پرسپولیس را در آسیا پیدا کنیم باز به آن می رسیم.و...

۵-جالب تر والبته تلخ تر از همه این است که این افراد و باندهای رخنه کرده، بعد از آنکه مثلا در قامت وزیر ورزش یا رییس فدراسیون فوتبال با عملکرد اشتباه- و گاه به عمد اشتباه!- خود ضربات و آسیب های جدی مالی و فنی و فرهنگی وارد آوردند و به ریش مردم و اهالی ورزش و فوتبال حسابی خندیدند و...با پایان دوره کاری خود یا اخراج و برکناری از سمت های غصبی ، بدون اینکه به مردم و جامعه درباره عملکرد خسارت بار خود توضیح دهند یا کسی، مرجعی از آنها توضیح بخواهد راهشان را می گیرند و دنبال کار خود می روند و... در نتیجه این مردم هستند که باید از حیث روانی وروحی ومالی تاوان زیان های این عناصر نالایق و اشتباه آمده در ورزش را بپردازند... این است که عرض می کنیم برای نجات ورزش و رشته هایی مثل فوتبال هر چه زودتر باید اقدامات اساسی و اصلاحی صورت پذیرد و اراده ای آهنین برای دفع موانع و آفات ورزش از جمله رخنه غریبه های مجهول الهویه به میدان بیاید...

*محمد سعید مدنی

برچسب ها: تیم ملی فوتبال ایران ، شهاب الدین عزیزی خادم ، فدراسیون فوتبال ، محمدسعید مدنی ، سعید مدنی