سال ۱۴۰۱ برای فوتبال ایران اتفاقات مهمی را به همراه خواهد داشت که در راس همه آنها، حضور تیم ملی کشورمان در جام جهانی قطر قرار دارد؛ مسابقات مهمی که چشم دنیا به سمت و سوی آن خیره خواهد شد. فوتبال ایران در سالی که سپری شد حوادث مهمی را به چشم دید که اهم آن، تغییرات در راس فدراسیون بود؛ جایی که با برکناری رئیس فدراسیون فوتبال، در واقع یکی از شاخه های جریانی خطرناک و به تعبیر این مجله قدیمی یکی از سرهای اژدهای هفت سر زده شد؛ هرچند بازماندگان همان جریان هنوز در بخش های مختلف از فوتبال کشورمان به حیات شان ادامه و نشانه هایی از افکار و اهداف گذشته را از خود بروز می دهند که اگر عمری باشد در آینده به آنها خواهیم پرداخت. فوتبال به عنوان یک فرصت ناب، می تواند بر جامعه تاثیرات مثبتی بگذارد و این را در کشورهایی که صاحب این رشته و دارای ساختار مستحکم و اصولی در این حوزه هستند به عینه می بینیم و جام جهانی که ویترین آن محسوب می شود بخشی از فرصت ناب مورد نظر است. لذا اگر نگاه درست - و نه ابزاری و نه شعاری و اینکه ما جام جهانی رفتیم پس بی عیب هستیم و ...- به آن شود و برای حضور آبرومندانه و عزتمندانه در چنین آوردگاهی از تمام ظرفیت های موجود بهره ببریم، بی شک اثرات مثبت چنین واقعه ای را در تار و پود جامعه ایرانی مشاهده خواهیم کرد؛ فارغ از اینکه از گروه مان صعود کرده باشیم یا نکرده باشیم.
فوتبال به عنوان مهم‌ترین و پرطرفدارترین رشته ورزشی این کشور، اگر در طول چند دهه اخیر به حال خود رها نشده بود و جدی گرفته می شد، امروز می توانستیم دل به ساختاری ببندیم که به خودی خود نتیجه گیری تیم ملی در جام جهانی پیش رویمان را تضمین می کرد اما متاسفانه فقدان آن ساختار و عدم به کارگیری افرادی که اهل فن بوده و از تخصص و دلسوزی برخوردار باشند، سبب شده تا همچون تمام ادوار پیشین، تنها به ساق پای بازیکنان مان دل ببندیم و امیدوار به این باشیم که توانایی های آن بازیکنان به حضور و نمایش آبرومندانه ای از سوی تیم ملی منتج شود.طی روزهای اخیر و پس از مشخص شدن گروه تیم ملی کشورمان در جام جهانی، به کرات درباره این توقع که تیم ملی از گروهش صعود کند شنیده ایم و این انتظار برای برخی به سبب توانمندی های بازیکنان ایرانی و تجربه بین المللی آنها ایجاد شده است و گروهی دیگر نیز با تاکید بر مناسب بودن گروه ایران آن را مطرح می کنند اما در هر دو حالت آنچه که نباید نادیده گرفته شود واقعیت موجود است. درباره اینکه حضور این تیم ها در گروه ما چقدر می تواند به صعود امیدوارمان کند فعلا بحثی نداریم و به موضوعات فنی مرتبط با آن در مجالی دیگر می پردازیم اما حقیقت ماجرا همان است که در بالا به آن اشاره شد. فوتبال ایران از ساختار درستی برخوردار نیست و سالهاست در بن بست خودساخته ای گرفتار شده و از سوء مدیریت ها بسیار ضربه خورده است، لذا این انتظار که چنین فوتبالی از حالا روی کاغذ شانس غلبه بر رقبای جهانی خود را داشته باشد با منطق سازگاری ندارد و تاکید بر آن، بیش از آنکه به سودمان باشد، مانند فریبی بزرگ است که ما را از حرکت در مسیر درست باز می دارد. البته این مهم که بازیکنان ما و جوانان ما گاها با تکیه بر غیرت و توانایی های فردی و استعدادهای ذاتی خود دست به کارهای بزرگ زده اند را منکر نمی شویم اما نادیده گرفتن ضعف های فوتبال مان و بی سر و سامانی های سالهای گذشته و به ویژه یک دهه اخیر و پنهان کردن آن ضعف ها پشت صعود به جام جهانی و شعارهای گمراه کننده ای چون «سریعترین صعود را رقم زدیم» و ... پذیرفتنی نیست. این فوتبال که صعود آن از مرحله گروهی جام جهانی و متعاقب آن شادی مردم آرزوی قلبی همه ماست، به واقع حتی اگر قهرمان جهان نیز شود دارای ساختار نیست. موفقیت های این فوتبال همواره نه به علت وجود مدیریت قدرتمند و اصولی بلکه به سبب توانایی های بازیکنان رقم خورده است. نگاهی به سر و شکل این فوتبال و فدراسیون آن در همین یکسال گذشته، نشان می دهد که وضعیت چگونه است. تماشای لیگی که هزینه هنگفتی برای آن می شود اما خروجی فنی و اخلاقی اش اندک است و تنها یک سهمیه در ترکیب اصلی تیم ملی دارد، گویای همان نابسامانی هاست. اوضاع و احوال فدراسیونی که معلوم نیست توسط چه کسانی اداره می شود و با کدام کارنامه و سابقه روشن در آن تصمیم سازی می کنند و حتی از عهده بدیهیاتی چون میزبانی یک دیدار ملی بدون حاشیه و دردسر بر نمی آیند، مشخص است. فدراسیونی که در برابر مسائل مهم اخلاقی و انضباطی منفعل عمل می کند و بدعت های خطرناک و ویرانگری می گذارد و ...اینها تنها مشتی نمونه خروار است. با در نظر گرفتن این مسائل و این حقایق تلخ از فوتبال ایران، نباید به کسی اجازه داد موفقیت های فوتبال ایران را به نام خود و مدیریت خود سند بزند زیرا اینها ثابت کرده اند که نه توانایی اداره فوتبال کشور را دارند و نه اندازه شان به آن پستی که در اختیار دارند می خورد.
نکته پایانی اینکه؛ فوتبال کشورمان در همین سال و ظرف ماههای آینده باید مجمع عمومی خود برای تعیین رئیس فدراسیون را برگزار کند که این اتفاق با توجه به وضعیت نابسامان موجود، از اهمیت بالایی برخوردار است و امیدواریم در مجمع پیش رو ،اراده ای باشد تا پس از سالها، این رشته مردمی از چنبره عده ای که برایش خواب ها دیده اند خارج شده و به دست اهلش سپرده شود.
*گروه فوتبال
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
