موضوع نظارت و رعایت اصل کنترل و بازرسی ، یکی از اصول فراموش شده در ورزش ماست ، به طوری که به شکلی خیلی ملموس احساس می شود از این وضعیت بی نظارتی و "هر کی به هر کی " که برخلاف همه اصول مدیریتی و یافته های تجربه بشری است و معلوم نیست به کدامین دلیل منطقی و عقلی در ورزش ما - و آن هم در سطوح مدیریتی - کنار گذاشته شده ، افراد و جریاناتی ، گاه در کسوت مدیر و مسئول ، استفاده و یا بهتر بگوییم سوء استفاده می کنند. برای مثال ، با پا گذاشتن روی اصولی مثل شایسته سالاری - به سبک دوره جاهلیت در مناطق منحط و عقب مانده ای مانند بیابان های عربستان - قبیله گرایی و قوم و خویش بازی و همشهری گرایی و... جانشین شده و بعضی از مدیران به جای اینکه دغدغه انجام مسئولیت در حوزه کاری خود را داشته باشند ، یکسره با استفاده از موقعیتی که پیدا کرده اند ، به روبراه کردن و سامان بخشیدن به وضع و حال همشهری ها و اقوام وهمسایه ها فکر می کنند و به جای اینکه به عنوان کسانی که در کشوری با شرایط خاص - که با انواع هجمه ها و دشمنی ها ، خاصه در ابعاد فرهنگی دست وپنجه نرم می کند - در عرصه مدیریتی ظاهر شده اند و عنوان مدیر را یدک می کشند، با نحوه و روش مدیریتی خود، در دفاع از ارزش ها بکوشند و ابتکار به خرج دهند و جامعه و زیرمجموعه خود ، به ویژه جوانان را با برنامه های حساب شده و شعورمند در برابر هجمه دشمن نابکار و کینه توز به تاریخ و فرهنگ و گذشته و همه اصالت ها و ارزش هایی که " ایرانی بودن" را معنا می بخشد " واکسینه" کنند، واداده و مرعوب و منفعل عمل می کنند و از در و دیوار و سایه خودشان هم می ترسند و برای در امان ماندن از عربده کشی بعضی از لمپن های خبرنگار نما و دلال های سایت دار و شارلاتان های برنامه تلویزیونی دار، برای آنها شیرینکاری هم می کنند و باز برای اینکه عده ای هویت باخته عقده دار که سخت از درد" تشبه به دیگری" و عقب ماندگی فرهنگی رنج می برند ، روشنفکر و مترقی و متجدد بودن آنها را تایید کنند ، سخت تلاش دارند خود را هرهری مسلک و لاقید و اباحه گر نشان دهند که اینقدر "open mind" هستند که اصلا نسبت به مسائل اخلاقی ، حساسیت ندارند و تعصب وغیرت را نشانه عقب ماندگی و عدم درک زمان! می دانند وعلی رغم ظاهری که بنا بر مصلحت هایی که حتما از آنها اطلاع دارید! برای خود ساخته اند، و ته ریش ( که البته اول ، ریش بود!) و انگشتر و دکمه های تا زیر گلو بسته و کت و شلوار و باقی قضایا و برخلاف بعضی از حرف ها و شعارهایی که گهگاه از سر رسمیت مجبورند در همایش ها و مناسبت ها و سالگردها - برخلاف میل و عقیده باطنی خود - بر زبان بیاورند، روحا و فکراَ و فرهنگاً! خارجی خارجی هستند و آن ور آبی و امروزی! می اندیشند و ...!
و خلاصه کلام ، اگر می بینیم امروز در خیلی از جاهای ورزش ، به جای اصل شایسته سالاری، همشهری بازی و قوم و خویش سالاری ، حاکم شده و یا می بینیم که ورزش ما سخت از فقر اخلاقی و فرهنگی در رنج است و اتفاقات و درگیری های ناشی از آن ، فضا را کدر و کسل کرده و سخت اهالی ورزش را می رنجاند و اجازه نمی دهد آنها از بودن در کنار ورزش لذت ببرند و احساس آرامش کنند، دلیلی جز غفلت و وادادگی مدیران ارشد و عدم رعایت و اعمال اصل نظارت ، ندارد. این است که بارها به سهم و بنا بر وظیفه خود نوشته ایم و هشدار داده ایم که ورزش از حیث مدیریتی ، جداً و بدون اغراق به یک " تحول اساسی انقلاب گونه" نیاز دارد و به نظر ما نجات ورزش و تداوم حیات آن در گروی چنین تحولی است . دست نزدن به این تحول حساب شده ، مدبرانه و البته شجاعانه، فقط به ادامه وضع آشفته فعلی کمک می کند که دلال ها و فرصت طلب ها و ... برای آن تصمیم می گیرند و خط مشی تعیین می کنند و سرنوشت تیم ملی را در دست دارند و... بنابراین کسی شک نکند که همین روزها، با کلید خوردن پروسه انتخابات فدراسیون فوتبال، جلسات و محافل و لابی های جریانات دلالی برقرار می شود تا تکلیف انتخابات فوتبال را به گونه ای ترسیم کنند که ضامن تداوم وضع موجود و سامان نیافتن فوتبال باشد و... در چنین وضعیتی ، وظیفه کسانی که در قبال ورزش ، مسئولیت رسمی و اجرایی و نظارتی دارند چیست؟
*سیدمحمدسعید مدنی
پربازدید ها 
پربحث ترین عناوین آخرین اخبار 
