مدیران کوچک ، بلای جان ورزش

وقتی منافع ملی، مطالبات مردمی و مصالح ورزش بر هر مصلحت و منفعت دیگری بچربد ، آن وقت خواهیم دید که ورزش ایران حرکت در مسیر پیشرفت و بهتر شدن را با سرعت بیشتری طی خواهد کرد و جایگاه خود را ارتقاء خواهد داد. بارها به سهم خود نوشته ایم آنچه که مانع می‌شود تا ورزش ایران متناسب با توان و داشته های مادی و انسانی و ظرفیت مناسبی که از هر حیث دارد ، پیشرفت کند و جلو برود، بیش از هر چیز ، عامل و علت درونی است و آن ، خود معلول نگرش و روش های حاکم و رایج در ورزش است. راستی این است که در ورزش ما، خیلی وقت ها و بسیاری از جاها منافع شخصی و باندی و جناحی و مصلحت اندیشی های نابجا و دخالت های غیر مسئولانه و غیر کارشناسانه و بالاخره بی اعتنایی به خواسته ها و انتظارات اهالی ورزش، در اولویت قرار می‌گیرد و بر هر منفعت و مصلحت دیگری می چربد و همین خود ، بزرگترین مانع حرکت ورزش و دلیل اصلی عدم پیشرفت بایسته آن می شود. ورزش مستعد ایران برای پیشرفت و حرکت مداوم در مسیر تحول و قوی شدن بیش از هر چیز نیاز به تحول اساسی در دیدگاه‌ها و روش‌ها دارد . تا صاحبان افکار کوچکی که تا نوک بینی خود را بیشتر نمی‌بینند و بیش از منافع ملی و مصالح ورزش و پاسخگویی به انتظارات مردمی ، به دنبال کار خود و رفقای شان و تصفیه حساب شخصی و کینه توزی با این و آن و.‌.. هستند، به عنوان مدیر و رئیس و... از سر وکول این ورزش بالا می روند و مناصب حساس و تعیین کننده آن را در اختیار خود گرفته و دست بردار هم نیستند، این ورزش از پیشرفت بایسته برخوردار نخواهد شد ، سهل است که درجا می زند و روبه عقب هم حرکت می کند. در این باره جداً باید فکری اساسی کرده و چاره‌ای کارساز اندیشید. بازهم تاکید می کنیم که ورزش ایران از ظرفیت بالایی برای پیشرفت و بهتر شدن برخوردار است و از سویی دیگر ، توقعاتی منطقی و به حق وجود دارد که باید برآورده شود. یکی از انتظارات این است که ورزش در خدمت ارتقای فرهنگی و اخلاقی جامعه باشد و دیگر اینکه، در میادینی که حضور پیدا می کند ضمن آنکه از حیث فنی بدرخشد و افتخار کسب کند، از نظر فرهنگی و معنوی نیز نماینده یک فرهنگ غنی و یک ملت بزرگ و انقلابی عظیم و تاریخ ساز و در این میادین ، عملا مروج و مدافع آرمان‌های ملی و انسانی باشد( کاری که چندی پیش مراکش عینا انجام داد . هم از نظر فنی درخشید و به نیمه نهایی جام جهانی راه پیدا کرد و هم قهرمانانه پرچم ملت مظلوم فلسطین را به اهتزاز درآورد و هم خاک بر دهان غاصبان صهیونیست و حامیان پلیدشان پاشید) . انتظار به حق از ورزش ایران حضور این چنینی در میادین بین المللی یعنی قدرتمندانه ، آبرومندانه و معنا دار است . این انتظار به حق، البته با سازوکار فعلی و بینش و نگرش و همچنین شیوه ها و روش های حاکم و ملکه و نهادینه شده در ورزش و بر مبنای روزمرگی و کار باری به هرجهت و " چو فردا شود فکر فردا کنیم" ، محقق نمی‌شود و همانطور که در شروع مطلب گفتیم، تحقق آن فقط در گروی تغییر در نگرش ها و روش های مدیریتی است. تاکید می کنیم با مدیرانی که سطح فکر و شعاع دید پایین و کوتاه دارند و سقف پروازشان بسیار نازل است ، برای شان فقط " بودن" و " ماندن" خودشان در پست ها مهم است و برای آن حاضرند دست به هرکاری بزنند و به این و آن باج بدهند و شایسته ها و مردان بزرگ را کنار بزنند و چاپلوس ها و مجیزگویان بی شخصیت را دور خود گرد آورند و مانند دوران جاهلیت اولی( عرب جاهلی) بساط قوم و خویش بازی و قبیله‌گرایی و همشهری محوری را دائر نمایند و با هرکسی که به آنها بگوید بالای چشمتان ابروست ، دشمن شوند و با مشورت همشهری های بزرگتر! و شیوخ قبیله! علیه آنها مسخره وار شکایت کنند و دادگاه و دادگاه بازی راه بیندازند،آری، با چنین مدیران کوچک و افکار " کوتوله " ای که متاسفانه بدجوری هم در ورزش بخت برگشته ما نفوذ کرده، مطالبات مردمی و آرمان های بزرگ و باارزش انقلابی تحقق نخواهد یافت.فقط وقتی اداره ورزش به دست مدیران لایق، کاربلد ، شجاع و مستقل - که جز خدمت و نوکری مردم دغدغه‌ای نداشته باشند - بیفتد، لاجرم پیشرفت های بزرگ در ابعاد ملی و بین المللی رخ خواهد داد و از آن طریق می‌شود پیام های انسانی را به گوش جهانیان رساند و...