وقتی به برخی از اقدامات و سیاست های فدراسیون بسکتبال نگاه می کنیم، دچار تعجب می شویم ؛ به ویژه مجموعه ای از تناقض ها در گفتار و کردار که سبب شده بسکتبال ایران هر روز دور باطلی را طی کند .
نمونه اش، مواجهه با یک رسانه یا روزنامه نگار منتقد است که قصد هشدار و اصلاح امور را دارد اما آقایان خودکامه به جای شنیدن انتقادات خیرخواهانه و تغییر رویه ، کار را به محاکم قضایی کشانده و اتفاقا در آنجا هم شکست می خورند و شگفت انگیزتر این که رئیس جوان فدراسیون در مصاحبه ای اعلام می کند : «متاسفانه بسکتبال ما به قدری عقب است که دیگر فرصتی برای چالش‌ها و مشغله‌های داخلی نداریم، بنابراین باید با اتحاد به این رشته و تیم ملی کمک کنیم . زمانی که همه ظرفیت ها و پتانسیل های یک رشته هماهنگ باشند و پای کار بیایند، می توانیم به رشد این رشته کمک کنیم و...»
«مشاور غرب آسیا» این سخنان را در شرایطی مطرح می کند که شخص ایشان «رُل اصلی» مناقشه بین جامعه بسکتبال را بازی کرده و به دلیل وامداری در ماجراهای انتخابات و به کارگیری برخی از افراد مساله دار، بر طبل تفرقه کوبیده است تا دینش را ولو به قیمت تباهی بسکتبال ایران ادا کند .
جالب است بدانید که بسیاری از همین آدم هایی که در این چرخه به کار گرفته شده اند و می توان جمع اضداد را به آن ها لقب داد ، نه تنها چشم ديدن يكديگر را ندارند ، بلکه صحبت هایی را عليه هم در محافل خصوصی مطرح می کنند (منابع خبری جزئیاتش را هم بازگو می کنند) ، که برق از سرِ هرکسی می پراند و...
بگذریم !
در موضوع مغایرت های کلامی و عملی ، سرمربی تیم ملی هم ید طولایی دارد. سعید خان ارمغانی که در این مدت دهانش را پُر می کرد و از تغییر نسل و جوانگرایی می گفت ، کار را به جایی رسانده که برای صعود به جام جهانی متوسل به بازیکن 36 ساله ای می شود که 4 سال پیش و در همین روزها ، زمین تالار بسکتبال آزادی را بوسید تا از دیدارهای ملی خداحافظی کند . اشتباه برداشت نشود چرا که آرن داودی ، نه تنها بازیکن تاثیر گذاری برای بسکتبال ایران بوده ، بلکه جایگاه تثبیت شده ای دارد و حضور دوباره اش که همراه با تجربیات فراوان است ، می تواند نقش مهمی را ایفا کند .اما روی سخن ما با سرمربی تیم ملی است که دچار شعارزدگی شده است .ارمغانی كه در رقابت های کاپ آسيا و در پنجره های قبلی هم به ستاره های جوان و البته با تجربه ، بي اعتماد بود و به برخی از آنان یک دقیقه هم بازی نداد ، دوباره ثابت كرد كه این حرف ها بیشتر جنبه «شوآف» دارد . فراموش نکرده ایم که در همین مسابقات پيشين، میانگین سنی استارترهای ايران بالای 30 سال بود و برخي از جوانانی که در سنوات گذشته هم به تیم ملی دعوت می شدند، روي نيمكت جاخوش كردند تا كادر فنی تقويت شده (!)برای خالی نبودن عريضه ، پز تغيير نسلی را بدهند كه جرات ريسك و عمل به حرف های خودشان را هم نداشته باشند !
مگر در پوزيشن يك ، خلایی داشتيم كه مجبور شديد بازيكنی را كه سالهاست خداحافظی كرده بود دعوت كنيد ؟! زمين و زمان می دانند كه پاشنه آشيل بسكتبال ما ، پوزيشن ٥ است و حالا با مصدوميت حامد حدادی كه مهره ای بدون جايگزين محسوب مي شود ، اوضاع وخيم تر هم شده است. اگر قرار به ترميم تيم ملی و به كارگيری افراد باتجربه بود ، گره بازی در زير حلقه با دعوت امثال اصغر كاردوست باز مي شد كه می توانست برای دقايقی كمك حالمان باشد . آخر چطور مي شود روي نام آرمان زنگنه كه جزو ستون های تيم ذوب آهن در سوپرليگ و غرب آسيا محسوب می شود ، خط قرمز كشيد و در كمال ناباوری، بازيكن ذخيره همان تيم را به اردو فراخواند ؟! سالار منجی که می گویند دچارمصدومیت است و سعید داورپناه هم به زعم شما پا به سن گذاشته اما احسان دليرزهان ، نويدخواجه زاده ، حسين مُكاريان ، بهشاد عربزاده،محمد یوسف وند ، امیرحسین خندان پور،امیرحسین آذری ، محمد رحیمی ، امیرحسین رضایی فر ، کیوان ریاعی و ... كجا هستند ؟!
حالا هم كه دری به تخته خورده و تيم ملی ايران عليرغم شكست هايی كه در پنجره های قبلی متحمل شده ، با لطف بزرگ استراليا كه سبب خير شد و با عدم حضورش ، پيروزی 20 بر صفر- كه آقايان در رويا هم نمي ديدند - را نصيبمان كرد و هر "ننه قمری" می تواند تيم ملی را به جام جهانی ببرد ، بازهم نمی خواهيم كمی تعقل كنيم ؟!
يادآور مي شويم كه كيهان ورزشی در طول نزديك به ٧٠ سال انتشارش هميشه مشی حمايتی از مربيان تيم ملی در رشته های مختلف را پيشه كرده ولي از يك جايی به بعد(پس از معلوم شدن عملکردها) ديگر نمی شود ساكت بود و زبان به كام گرفت، چرا که کارد به استخوانمان رسیده و...
سعيد خان ! راستش را بخواهيد ما هم به "جوانگرايی " اعتقاد نداريم و اين واژه دستمالی شده را تحليل انحرافی می دانيم .
تيم ملي جای شايسته هاست . بازيكن ١٧ ساله با ٤٠ ساله تفاوتي ندارد و هركدام كيفيت بيشتری داشت، می تواند پیراهن(جرزی) تيم ملي را بپوشد ، هرچند جنابعالی افاضة فرموديد: بازیکنانی که به اردوی تیم ملی بسکتبال دعوت شده اند ، لزوما و صرفا بهترین های بسکتبال نیستند ! اصولا تصمیمات من در مورد انتخاب بازیکنان ، مرحله به مرحله است و الان هم صرفا برای پنجره پایانی انتخابی جام جهانی تصمیم گرفته ام و ...
پي نوشت : شخص ارمغانی بهتر از ما می داند كه پايش روی پوست خربزه است و خدای ناكرده در صورت عدم صعود به جام جهانی ، بايد دوباره به فكر كار در تيم های پايه دختران مجارستان باشد اما انگار«آرمان» راست می گويد : تیمی که هیچ انتخاب و تصمیمش فنی نیست، برای عزیزانی بماند که حاضرند برایش سکوت کنند، حق را ناحق کنند، یا حتی …
یادمان نرود که :
بزرگی سراسر به گفتار نیست
دو صد گفته چون نیم کردار نیست
* کامران خطیبی
پربازدید ها 
پربحث ترین عناوین آخرین اخبار 
