هیچ کس انتظار«شق القمر» ندارد!

این که در کمتر از ۴۸ ساعت ، دوبار مقابل نمایندگان کشور لبنان ، قافیه را می بازیم ، خونمان را به جوش می آورد . هیچ کس منکر زحماتی نمی شود که لبنانی ها طی دهه های اخیر متحمل شدند تا پس از شروع قرن بیست و یکم ، رفته رفته خودشان را در قامت یکی از قدرت های نوظهور غرب آسیا جا بیندازند ، ولی ناسلامتی ما هم زمانی «آقای آسیا» بودیم و این شکست های دنباله دار و آژیرهای کر کننده خطرش ، باید از نخوت خودساخته نجاتمان دهد .
سوگمندانه ، خوابیدن در باد افتخارات گذشته ، جهالت های بدون مرز و چشم بستن بر حقایق ، اوضاع مان را بدتر کرده ، آن هم در شرایطی که بسکتبال دنیا بالاخص آسیا با سرعت نور در حال پیشرفت است و برنامه های توسعه محور کشورها فازهای متعددی را طی می کند و …
لابد فکرمی کنند دنیا منتظر ما می ماند تا خودمان را برسانیم ؟! شک نداشته باشید که با ادامه دادن مسیر فعلی تا چند سال دیگر جلوی تیم های سوریه ، اندونزی ، بحرین ، عمان ، کویت ، امارات و… هم به مشکل می خوریم و مقابل مان قد عَلَم می کنند ! همین جا عرض کنیم که احدی از فدراسیون جدید (با گذشت ۱۵ ماه) توقع«شق القمر» ندارد اما مطالبه حداقلی این است که قطار بسکتبال ایران ولو با سرعت اندک پیش برود نه این که کلا از ریل ، منحرف شود !
«سرپرست دبیری» و «مشاورغرب آسیا» که در ساخت وساز تخصص دارد وعده احداث استادیوم و خانه بسکتبال را می دادند اما حالا در کمال تاسف شاهد هستیم که توانایی یک میزبانی ساده در تالار بسکتبال آزادی را هم ندارند ! بلوایی که در بازی نخست سری فینال لیگ بسکتبال غرب آسیا بین شهرداری گرگان و الریاضی لبنان به راه افتاد و منجر به دعوا و مرافعه چندباره تماشاگران و اتفاقات تلخی شد که حتما در خبرها از آن اطلاع یافته اید ، ضربه مهلک دیگری بر پیکره بسکتبال ایران بود. به قول ورزشی ها ، بازی را فقط داخل زمین نباختیم ، بیرون زمین هم بازنده بودیم که نتوانستیم یک میزبانی شکیل داشته باشیم! نمی دانیم ناظر بازی چه گزارشی از این اتفاقات را به مسئولین «وابا» می دهد اما دور از انتظار نیست که با محرومیت های میزبانی روبرو شویم. وقتی حرف از جذب آدم های کارشناس می کنیم ، خیال می کنند شعار می دهیم و قصد تخریب داریم در صورتی که شخصیت و کاریزمای مدیران برگزاری مسابقات مهم بین المللی، نقش تعیین کننده ای دارد و آن ها هستند که می توانند آبروی ایران را حفط کنند اما در کمال تاسف شاهد هستیم که به کار گماردن «افراد اشتباهی آمده» هر روزلطمات جبران ناپذیری را به بسکتبال ایران وارد می کند ؛ شک نداریم که اگر در مسابقه شهرداری گرگان و الریاضی لبنان آدم های با تجربه ، متخصص و متعهدی عنان کار را در دست داشتند ، شاهد چنین اتفاقات تلخی نبودیم و...
جالب است بدانید که آقایان در حوزه های دیگر هم چنین رویکردی داشته اند . مثلا پدیده ای در حال ظهور است که ادامه روند انتصاب آدم های فاقد تخصص را پیش می برد ؛ کسانی که تا همین چند وقت پیش در کسوت بازیکن بوده اند و هنوز عرقشان خشک نشده ، کار مربیگری را با دستیاری در تیم های مختلف ملی آغاز می کنند و فارغ از طی کردن سلسله مراتب به جایگاهی می رسند که مستحق آن نیستند . این که یک نفر بازیکن بزرگی بوده و افتخارات فراوانی را برای ایران به ارمغان آورده ، دلیل نمی شود که بخواهد کار مربیگری را از تیم ملی شروع کند . چند روزی است نام یکی از ملی پوشان بازنشسته برای اضافه شدن به کادر فنی تیم ملی مطرح می شود که امیدواریم صحت نداشته باشد چرا که مطمئن هستیم حضور او که همیشه بازیکن پرحاشیه ای هم بوده ، نه تنها کمکی نخواهد کرد ، بلکه پاشنه آشیل جدیدی برای تیم ملی کشورمان ایجاد خواهد شد و...
پی نوشت : عواقب تهی شدن بسکتبال از منابع انسانی خبره ، دامنه دار خواهد بود و خواهید دید که در آینده نزدیک ، اوضاع از اینی هم که هست بغرنج تر خواهد شد .
تا یادمان نرفته این را هم عرض کنیم که پیرامون انتخاب سرمربی تیم ملی بسکتبال اخبار ضد و نقیضی مطرح می شود و علی رغم صحبت های سرپرست دبیری که نام سرمربی تیم ملی را لو داده بود ، روز گذشته «رئیس جوان» در گفت و گوی تلویزیونی با شبکه ورزش از پاسخ دادن به برخی از سئوالات طفره رفت و اعلام کرد که هنوز حضور«هاکان دمیر» ترکیه ای نهایی نشده است !
چه گیری کرده ایم به خدا ...!
به شرط حیات،در هفته آینده بعد از قطعی شدن وضعیت نیمکت تیم ملی در این باره بیشتر خواهیم نوشت .
سعدی علیه الرحمة چه زیبا می گوید :
به خُردان مفرمای کار درشت
که سندان نشاید شکستن به مشت