خبرنگار اعزامی کیهان ورزشی - هانگژورقابت های آسیایی هانگژو به آخرین روزهای خود نزدیک می شود و کاروان ورزشی کشورمان تا این لحظه (جمعه) در مقایسه با ادوار گذشته موفق عمل نکرده است هر چند می توان شگفتی آفرینی های چند ورزشکار در رشته هایی کمتر مورد توجه را نقطه ای روشن در این دوره تلقی کرد.
به طور مثال در شطرنج تیمی عملکرد خیره کننده جوانان کشورمان سبب شده تا نگاه‌ها به این گروه معطوف شود.
حضور دو قدرت شطرنج جهان یعنی چین میزبان و هند در این مسابقات و شکست هردوی آنها برابر شطرنج بازان ایرانی خلق یک شگفتی به حساب می آید به ویژه وقتی این تیم را در یک قدمی مدال طلای بازی ها مشاهده می کنیم.
در رشته ووشو با آنکه ورزشی المپیکی نیست اما خوش درخشیدیم.
داستان اما در وزنه برداری متفاوت است و آنجا تا این لحظه عملکرد خوبی را از نمایندگان مرد و زن ایرانی ندیده ایم. اغلب این نفرات حتی موفق به ثبت رکوردهای خودشان هم نشدند.
به طور مثال مصطفی جوادی که چندی قبل در مسابقات جهانی خوش درخشیده بود در هانگژو عملکردی ضعیف داشت.
درباره فوتبال و رشته هایی چون بدمينتون و شنا که اعزام شان به این رقابت ها محل بحث و ابهام است قبلا نوشته ایم.
در بازی های آسیایی هانگژو برای بار دیگر به ما ثابت شد که تا وقتی روی رشته های پرمدال مثل تیراندازی، دوومیدانی، شنا، قایقرانی و... سرمایه گذاری نکنیم هر بار و طی هر دوره ای باید دلخوش به چند رشته مشخص باشیم و چرتکه در دست معدود مدال های مان را بشماریم و دعا کنیم که یک یا دو مدال طلای دیگر کمی ما را در جدول رده بندی بالا بکشند.
این در حالی است که کوچکترین کشورهای آسیایی که هرگز استعدادهای ما را ندارند برای پیشرفت دورخیز کرده اند.
ما در همین دوره و تا اینجای کار بحرین را در رده بندی جدول کلی مدال ها بالای سر خود می بینیم.
طی دو روز گذشته کاراته کاهای کشورمان روی تاتامی حاضر شدند و تا ظهر دیروز یک طلای ارزشمند توسط سجاد گنج زاده کسب کردند اما سه ورزشکار دیگر یعنی بهزاد عسگری، مبینا حیدری و آتوسا گلشادنژاد روی غفلت و نداشتن تمرکز کافی حذف شدند.
در حاشیه همین رقابت ها بود که از زبان خیلی ها موضوع نیاز ورزشکاران ایرانی به میادین بین المللی برای کسب تجربه را شنیدیم که حداقل درباره دو دختر کاراته کای ایران صدق می کرد.
این بحث تقریبا برای ۸۰ درصد رشته های ورزشی کشورمان که میزان توجه به سرمربیان ملی آنها به اندازه یک فوتبالیست درجه دومی هم نیست وجود دارد.
نکته دیگر درباره مسابقات کاراته حضور چند مربی ایرانی با عنوان سرمربی دیگر کشورها بود که نشان از توانایی کاراته ایران دارد.
طی روزهای گذشته که مسابقات کشتی استارت خورد صاحب مدال هایی ارزشمند در این حوزه شدیم که البته از کشتی ایران در سطح آسیا جز این انتظار نمی رود.
در کبدی درخشان ظاهر شدیم و حالا تیم ما در فینال قرار دارد.
داستان اسکیت هم کمی عجیب بود و با آنکه یکی از دختران اعزامی عملکرد خوبی داشت اما روی هم رفته هنوز در این بخش کار زیادی می توان انجام داد به شرطی که مدیران این رشته که در اولین روزهای شروع مسابقات ورزشکاران شان قصد شگفتی نامیدن اتفاقاتی را داشتند که نه تنها شگفتی نبود بلکه ناکامی هم محسوب می شد، به جای گشتن به دنبال تیترها و عناوین برای پیشرفت این رشته تلاش کنند.
داستان بسکتبال را هم که دیگر همه می دانند و کلکسیون ناکامی های آنها در هانگژو کامل شد؛ هر چند جریانی وام دار و پیرامون این رشته همچنان در مسیر پنهان کردن عمق فاجعه گام برمی دارد که البته آن هم مثل خود بسکتبال ناکام مانده است.
بازی های آسیایی برای ما در چند رشته مدال آور ادامه دارد. رشته هایی که شاید با طلاهایی که کسب کنند رتبه کاروان را بالاتر ببرند.
کشتی، کاراته، تکواندو و ...برای کسب مدال دورخیز کرده اند و باید دید آیا همین چند رشته دست مان را می گیرند و در جدول بالا می برند؟
*حمید ترابپور
پربازدید ها 
پربحث ترین عناوین آخرین اخبار 
