مصاحبه سرمربیان دو باشگاه بزرگ ، محبوب و پر هوادار علیه یکدیگر ادامه اعمال ، رفتار و گفتار غیر حرفه ای در لیگ برتر فوتبال ماست ، فوتبالی که مدتهاست راه و هدف خود را گم کرده است . فوتبالی که گردانندگانش با سیاست هایی اشتباه خواسته یا ناخواسته «فصل به فصل» و «روز به روز »موجب دوری و جدایی بیشتر طرفدار و هوادار از ورزشگاه ها می شوند و مدیران و مربیان شاغل در آن به جای کاشتن بذر همدلی ، عشق و وفاق در دل جامعه و افزایش امید به آینده آن و نیز مشارکت مردم در حمایت از این «فوتبال ورشکسته » ، بذر تنفر ، انزجار و اختلاف در جامعه می کارند. این رفتار نادرست نقطه مقابل مسئولیت های اجتماعی و تعهدات حرفه ای آنهاست. کسانی که نه تنها جامعه پر مخاطب هدف و کلیه ذی نفعان فوتبال ما را تحت تاثیر رفتارهای ناپسند خود قرار می دهند بلکه حتی آثار سو و مخرب ناشی از انعکاس کنش ها و واکنش های آنان بر آحاد مختلف جامعه نیز تاثیر می گذارد و این سخنی گزاف نیست که ؛ به همان نسبت که فوتبال با متولیان کاربلد و متعهد می تواند نشاط اجتماعی ایجاد کند متولیان ناکاربلد و حقوق بگیران غیر متعهد نسبت به توقعات به حق جامعه و اصول فوتبال جوانمردانه و مبتنی به اصل احترام به همان نسبت می توانند جامعه را به سمت افسردگی و ناامیدی هدایت کنند . بنابراین نباید تصور کرد که فقط مخاطبان و ذی نفعان فوتبال مستقیما متاثر از مسائل و حوادث تلخ و شیرین آن هستند ، بلکه تمام ابعاد جامعه به شکل غیر مستقیم درگیر تنش ها و اختلافاتی می شوند که ریشه در فوتبال دولتی ما دارد ! فوتبالی که هر قدر هم وانمود کنیم که وابسته به بودجه های دولتی نیست عملا از سرمایه های ملی ارتزاق می کند . فوتبالی که مدیریت دولتی و مدیران دولتی را بالای سر خود می بیند و عملا نه استقلال مالی وابسته به بخش خصوصی دارد و نه سازوکاری برای ایجاد درآمدهای پایدار در آن تعریف شده است . حال این سوال مطرح است ؛ آیا دو باشگاه استقلال و پرسپولیس که هر یک مدعی داشتن بیش از بیست میلیون هوادار در کشور هستند، این حق را به خود می دهند که به جای ایجاد یک فضای رقابتی مبتنی بر احترام و رعایت قواعد جوانمردانه در فوتبال به هر شکل و به هر شیوه تلاشی غیر مسئولانه برای تخریب و تحقیر نماد و سنبل های هواداری و فوتبال ملی کشور کنند ؟ آیا مدیران این دو باشگاه به جای پرداختن به کری ها و حمایت های غیر مسئولانه از رفتار و گفتار ناپسند سرمربیان شان، تصور و درک صحیحی از مسئولیت های اجتماعی خود دارند؟ باید باور کنیم با سوراخ کردن این کشتی فوتبال ما به ساحل نجات و آرامش نخواهد رسید. باید باور کنیم که اگر اعضای خانواده فوتبال حرمت یکدیگر را نگه ندارند قطعا این بی حرمتی توسط جامعه مخاطب به ویژه مدیران غیر فوتبالی و نامرتبط با این ورزش فراگیر به آنها باز خواهد گشت و در چنین فضای تیره و ناامن اخلاقی هیچ کس در امان نخواهد ماند. باید بدانیم این راه و رسم فوتبال حرفه ای نیست این راه مورد انتظار جامعه از فوتبال نیست . پس تا دیرتر نشده از این بیراه بازگردید !
*مازیار مهرانی
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
