دوستان تحریریه سخت در کار آماده سازی صفحات مجله برای ارسال به قسمت فنی و چاپ بودند که یکی از همکاران شاغل در بخش دیگری از موسسه ، سرکی داخل آتلیه کشید و ضمن احوالپرسی کردن و گفتن " خسته نباشید " ، پرسید : " دیشب دربی لندن بین تیم های چلسی و تاتنهام را دیدید ؟ دربی داغ و بازی خوبی بود، اما رفتار مربیان دو تیم از همه بهتر بود. خیلی محترمانه و دوستانه با هم خوش و بش کردند و همه چیز تمام شد و رفتند برای بازی بعدی!" . بعد از کمی مکث گفت : " اخلاق ...!" و... و اشاره و منظور دوستمان را همه فهمیدیم. متوجه شدیم که دارد به اتفاقات اخیر فوتبال و درگیری ها و بگو‌مگوهای میان مربیان دو تیم پرطرفدار کشورمان ، طعنه می زند. خوشبختانه در واکنش به اتفاق ذکر شده برخلاف بعضی که نان و تیراژ و " دیده شدن" شان در گروی دامن زدن به اینگونه دعواها و برخوردهای ناخوشایند است، بسیاری از اهالی ورزش و فوتبال از پیشکسوت و کارشناس گرفته تا حتی طرفداران این تیم ها، موضع انتقادی و گلایه آمیز داشتند و خلاصه هیچکس از افراد ذکر شده، مهر تایید پای اینگونه درگیری های لفظی نگذاشت. واقعیت این است که این نوع برخوردها ، درگیری شخصی میان دو فرد حقیقی نیست، بلکه خیلی فراتر از آن ، حکایت از فضای حاکم بر فوتبال کرده و بسیاری از واقعیت های تلخ را که پشت برخی از تعارفات کلیشه ای و بزک کردن های تهوع آور پنهان شده و تقریبا همه سعی در ندیدن و پنهان کردن آنها داریم، آشکار می کند. این اتفاقات که نظیر و شبیه آن در فوتبال ما کم نیست و با شدت و ضعف میان اهالی وعناصر این جمع و خانواده رخ می دهد ، بیش ازهر چیز از کمرنگ شدن اخلاق و روحیات ورزشکاری و پهلوانی حکایت می کند. متاسفانه آنچه برای مسئولان ورزش و فوتبال کمترین اهمیت را دارد، اینگونه مسائل است ، مسائل اخلاقی که اگر رعایت نشود کار در هیچ حوزه وعرصه ای پیش نمی رود. اینکه پیامبر اسلام (ص) هدف خود را از بعثت، تمام کردن و اشاعه مکارم اخلاقی می داند(انی بعثت لاتمم مکارم الاخلاق) شوخی نیست و نباید از کنار آن سرسری و به راحتی گذشت . هرچند بعضی ها برای توجیه رفتار خود و دستیابی به اهداف شخصی این اصول معنوی و حیاتی را نادیده می گیرند یا اصلا منکر می شوند اما تاریخ و تجربیات گرانسنگ و غیر قابل انکار ثابت می کند و صریح و قاطع به ما می گوید که اگر " اخلاق" نباشد، هیچ کاری در هیچ عرصه ای پیش نمی رود، خاصه جایی مثل ورزش که هدف اصلی و مهمترین کارکرد آن " تعلیم و تربیت" و به اصطلاح " آدم سازی" است و بعد ، چیزهای دیگر. مسئولان و بزرگترهای ورزش ما نیز اگر روزی خواستند به معنای واقعی ورزش مستعد ایران را در مسیر پیشرفت قرار دهند باید به رعایت اخلاق و رواج ارزش های اخلاقی بها دهند و با پشتوانه قانون، با هر خطاکار و متخلفی - هرکسی که می خواهد باشد - برخورد کنند و اگر می بینیم ورزش ما علی رغم همه داشته های مادی و انسانی اوضاعی نابسامان و حتی ناخوشایند دارد، شک نکنیم که یکی از اصلی ترین دلایل آن بی توجهی کردن به اخلاق و رعایت ارزش های اخلاقی است. متاسفانه یکی از اصول حیاتی و مهم دیگری که در ورزش ما کمرنگ شده و خیلی وقت ها سلیقه ای با آن برخورد می شود، " قانون" است و این خود علت اصلی بد اخلاقی ها وحرمت شکنی ها و انحرافات و خلافکاری های رایج در ورزش است. با نگاهی دقیق به ورزش دنیا و کاروبار کشورهای پیشرفته در این حوزه ، حتما و بدون تردید این نتیجه به دست می آید که در آنجا این دو اصل اشاره شده، با شدت و قاطعیت و بدون تعارف درباره همه ( نه هرکسی که با ما نیست!!) اعمال می شود و با هیچ فرد و مقامی در هیچ مقطع و بهانه ای ( مثلا الان مصلحت نیست، فعلا شرایط حساس است، بازی های مهمی در پیش است و طرف برای ورزش خیلی زحمت کشیده و... خلاصه اینگونه حرف های مفت و بهانه های واهی) رودربایستی و تعارف ندارند . همین اواخر برخورد مقامات ورزش و فوتبال اسپانیا با رئیس متخلف فدراسیون فوتبال این کشور را دیدیم و شاهد بودیم که در همان شب قهرمانی و جشن و غرور ملی و... نسخه طرف را پیچیدند و هنوز هم که هنوز است، دست از سر کچلش! برنداشته اند. ما که داعیه دار اخلاق و مدعی پیروی از پیامبر اخلاق هستیم ، عملا از چه مرام و مکتبی متابعت می کنیم ؟ ما اگر راست می گوییم و پیرو واقعی ابرمردی هستیم که می گفت اگر دنیا را به من بدهند تا پر کاهی را از دهان موری جدا کنم، این کار را نخواهم کرد ، چرا وضعیت اخلاقی و رفتاری مان به جایی رسیده که برای کسب امتیاز بیشتر و رسیدن به یک کاپ حلبی و رفتن به مسافرت خارجی و... حاضریم همه حرمت ها و کسوت ها و ارزش های اخلاقی را زیر پا بگذاریم و دروغ بگوییم و بند و بست کنیم و... ؟!
تاکید می کنیم که اگر روزی، روزگاری مسئولان خواستند به ورزش مستعد ایران سروسامانی بدهند و واقعا و به طور جدی به آن بپردازند، فقط یک راه دارد : باید پیش از فکر کردن به مقام و مدال و نتیجه و قهرمانی های زودگذر - آن هم به هر وسیله و چنگ زدن به هر ابزار- از " اخلاق " آغاز کرده و " قانون " را بر سرتاپای فضای این ورزش حاکم کنند. والسلام .
تاکید می کنیم که اگر روزی، روزگاری مسئولان خواستند به ورزش مستعد ایران سروسامانی بدهند و واقعا و به طور جدی به آن بپردازند، فقط یک راه دارد : باید پیش از فکر کردن به مقام و مدال و نتیجه و قهرمانی های زودگذر - آن هم به هر وسیله و چنگ زدن به هر ابزار- از " اخلاق " آغاز کرده و " قانون " را بر سرتاپای فضای این ورزش حاکم کنند. والسلام .
*سیدمحمدسعید مدنی
پربازدید ها 
پربحث ترین عناوین آخرین اخبار 
