هجران کریم باوی یکساله شد
یک تراژدی واقعی در فوتبال ما سالهاست در حال شکل گیری است، جایی که ستاره های دهه 50 و 60 یک به یک فراموش می شوند.در عزلت بسان شمع آب شده و عاقبت مسافر ابدی خواهند شد.
دستگاه ورزش، پیشکسوتان و رسانه ها بلافاصله برایشان مرثیه سرایی می کنند و با گذشت چند روز دوباره نام و یادشان به دست فراموشی سپرده می شوند. این عادت در چنین مواقعی تکرار شده و تک تک صحنه های حزن انگیزش در ذهن مان باقی مانده است.
اجرای این اپرای غم انگیز هر چند صباحی با پرواز ستاره ای روح اهالی فوتبال را می خراشد.16 آذر ماه سال گذشته ، ستاره ای دیگر پس از گذراندن بیماری لاعلاج به سفر ابدی رفت. کریم باوی بلند پرواز فوتبال ایران در دهه 60 سالها میهمان فراموش خانه فوتبال ایران شده بود و علاقه مندان به فوتبال فقط او را با عکس های دیروزش می شناختند . علی اکبر یوسفی و حمید استیلی دو بازیکن اسبق فوتبال پاس تنها پیشکسوتانی بودند که سراغی از کریم باوی می گرفتند و پیگیر بیماری وی تا روز آسمانی شدنش بودند.سالهای پایانی کریم باوی با مصاحبه های دردناکش به اهالی فوتبال یادآوری می کرد که فوتبال و روزگار بازنشستگی اش تا چه حد بی رحم است. اگر توشه ای از روزگار بازیگری برای خود اندوخته نکرده باشی در بازنشستگی به انزوا محکوم می شوی. زنده یاد کریم باوی نمونه ای بارز از ستارگان خاموشی است که سالهای پایانی زندگی شان با بی توجهی گذرانده شد و به پایان رسید.
*کریم باوی که بود؟
آنهاییکه مسابقات باشگاه های تهران را در دهه 60 از نزدیک دنبال می کردند و برای تماشای بازی ها به ورزشگاه شیرودی و آزادی می رفتند کریم باوی مهاجم بلند پرواز و سرزن تیم شاهین را به یاد دارند که با پرش های خیره کننده اش چطور با ضربات سری که همانند شوت بود تور دروازه حریفان را به لرزه درمی آورد. باوی که متولد 9 دی ماه 1343 در آبادان بود در اوائل جنگ تحمیلی به جبهه ها رفت و به زعم خودش مجروح شد و سالها با ترکش های در بدنش مدارا کرد.او با تیم شاهین تهران در مسابقات فوتبال باشگاه های تهران به عنوان آقای گلی رسید و برای تیم تهران الف در لیگ قدس دهه 60 به میدان رفت و آقای گل شد.مهاجم خوزستانی که یک پایش کوتاه تر از پای دیگرش بود به روند خوب خود ادامه داد و به تیم ملی دعوت شد.پرویز دهداری سرمربی پیشین تیم ملی به باوی میدان داد و کریم بلند پرواز به مهاجم ثابت تیم ملی بدل شد. فوروارد آبادانی در همان سالهایی که ملی پوش بود به پرسپولیس علی پروین پیوست . باوی 10 گل برای تیم ملی در 23 بازی به ثمر رساند و تا روز مرگ از بی توجهی مسئولان فوتبال و ورزش گلایه داشت.روحش شاد و یادش گرامی.
دستگاه ورزش، پیشکسوتان و رسانه ها بلافاصله برایشان مرثیه سرایی می کنند و با گذشت چند روز دوباره نام و یادشان به دست فراموشی سپرده می شوند. این عادت در چنین مواقعی تکرار شده و تک تک صحنه های حزن انگیزش در ذهن مان باقی مانده است.
اجرای این اپرای غم انگیز هر چند صباحی با پرواز ستاره ای روح اهالی فوتبال را می خراشد.16 آذر ماه سال گذشته ، ستاره ای دیگر پس از گذراندن بیماری لاعلاج به سفر ابدی رفت. کریم باوی بلند پرواز فوتبال ایران در دهه 60 سالها میهمان فراموش خانه فوتبال ایران شده بود و علاقه مندان به فوتبال فقط او را با عکس های دیروزش می شناختند . علی اکبر یوسفی و حمید استیلی دو بازیکن اسبق فوتبال پاس تنها پیشکسوتانی بودند که سراغی از کریم باوی می گرفتند و پیگیر بیماری وی تا روز آسمانی شدنش بودند.سالهای پایانی کریم باوی با مصاحبه های دردناکش به اهالی فوتبال یادآوری می کرد که فوتبال و روزگار بازنشستگی اش تا چه حد بی رحم است. اگر توشه ای از روزگار بازیگری برای خود اندوخته نکرده باشی در بازنشستگی به انزوا محکوم می شوی. زنده یاد کریم باوی نمونه ای بارز از ستارگان خاموشی است که سالهای پایانی زندگی شان با بی توجهی گذرانده شد و به پایان رسید.
*کریم باوی که بود؟
آنهاییکه مسابقات باشگاه های تهران را در دهه 60 از نزدیک دنبال می کردند و برای تماشای بازی ها به ورزشگاه شیرودی و آزادی می رفتند کریم باوی مهاجم بلند پرواز و سرزن تیم شاهین را به یاد دارند که با پرش های خیره کننده اش چطور با ضربات سری که همانند شوت بود تور دروازه حریفان را به لرزه درمی آورد. باوی که متولد 9 دی ماه 1343 در آبادان بود در اوائل جنگ تحمیلی به جبهه ها رفت و به زعم خودش مجروح شد و سالها با ترکش های در بدنش مدارا کرد.او با تیم شاهین تهران در مسابقات فوتبال باشگاه های تهران به عنوان آقای گلی رسید و برای تیم تهران الف در لیگ قدس دهه 60 به میدان رفت و آقای گل شد.مهاجم خوزستانی که یک پایش کوتاه تر از پای دیگرش بود به روند خوب خود ادامه داد و به تیم ملی دعوت شد.پرویز دهداری سرمربی پیشین تیم ملی به باوی میدان داد و کریم بلند پرواز به مهاجم ثابت تیم ملی بدل شد. فوروارد آبادانی در همان سالهایی که ملی پوش بود به پرسپولیس علی پروین پیوست . باوی 10 گل برای تیم ملی در 23 بازی به ثمر رساند و تا روز مرگ از بی توجهی مسئولان فوتبال و ورزش گلایه داشت.روحش شاد و یادش گرامی.
*کیوان طباطبایی
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
