بعد از محمود بیاتی که سمپات حزب توده بود و محمد رنجبر که لقب " رئیس " را یدک می کشید و البته هردویشان خدابیامرز شده اند ، حشمت مهاجرانی و دستیارش اصغر آقای شرفی [ که آن بالایی سلامت بداردشان] آخرین قلندرهایی هستند که به عنوان مربی، جام قهرمانی آسیا در دستان شان آرام گرفته. با این که 47 سال آزگار از آن روزهای سیاه و سفید می گذرد و همه در کشاکش جام ملت های 2023 با کوآلیتی4k هستند ، ضربه ایستگاهی مرد چشم تیله ای که دیوار آبی کویتی ها را فرو ریخت از یادمان نرفته ؛ کوبه ای که چنان باب دروازه احمد طرابلسی را لرزاند که سوپر ماریوی برزیلی هم هاج و واج مانده بود و...
به قول خودت ، «جیگرت رو برم » آقا حشمت ! آن موقع که هنوز " امپراطور " ، " ژنرال " و " یوزپلنگ " و از این ادا و اطوارها مُد نشده بود ، بچه های نجیب تیم ملی را قهرمان آسیا کردی و طعم شیرین حضور در جام جهانی را برای اولین بار زیر زبان ایرانی ها آوردی !
وزن کادر فنی تیم ملی نیم قرن پیش با حضور شما ، اصغر شرفی و مرحوم یاوری خیلی بیشتر از الانی بود که تعدادشان از بازیکنان هم فزونی یافته ؛ اگر شک داری هنگامه فوت کردن شمع و زمانی که برایت « تولد مبارک » می خوانند ، به این بیندیش که «الهویی» را می شناسی ؟! فقط جان من ، یک قرص «نیتروگلیسیرین» زیرزبانی همراه داشته باش که خدای ناکرده به قلبت فشار نیاورد ! اصلا ولش کن . برو و نامه صادق هدایت به محمد مصدق را از گنجه دربیاور و مطالعه کن ! حشمت خان ، چی شد؟ آقای مهاجرانی ، حالتون خوبه ؟ ای بابا ...
* کامران خطیبی
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
