ماموریت وزارت ورزش

هفته گذشته رئیس جمهور در جلسه شورایعالی ورزش و تربیت بدنی ، وزارت ورزش را مکلف کرد که ظرف حداکثر چهار ماه " سند آمایش سرزمینی ورزش " را آماده و تدوین کند. ایشان در این جلسه ضمن مهم خواندن امر " ورزش" ، کارکرد اصلی آن را " ارتقای نشاط ، مشارکت، امید و سرمایه اجتماعی " دانست . آقای رئیسی در جلسه دیگری کارکرد و وظیفه مهم وزارت ورزش و جوانان را هم به درستی مشخص کرد: " ماموریت و هدف اصلی وزارت ورزش و جوانان ، سلامت و نشاط اجتماعی است که جلوه مهم آن، ایجاد و ارتقای امید در جامعه خواهد بود." با این وصف ، خیلی روشن است که مسئولیت سنگینی برعهده وزارت ورزش است که هرچند نقش اصلی دارد اما سایر دستگاه ها مثل وزارت آموزش و پرورش و مدارس و نیروهای مسلح و وزارت علوم و دانشگاه‌ها و... نیز در این باره می توانند - و باید - دستگاه ورزش را یاری و پشتیبانی کنند. برای انجام این وظیفه مهم و حساس یعنی " ایجاد روحیه نشاط و تزریق امید به جامعه"، آن هم در شرایطی که عوامل بسیاری از خارج و داخل این جامعه، با نیات و انگیزه های متفاوت، آگاه یا ناخودآگاه ، به عمد و از سرغرض یا ناخواسته و نادانسته ، بر ضد این هدف، عمل و به جد تلاش می کنند به جای روحیه نشاط اجتماعی و امیدواری به آینده ، گرد کسالت و خمودگی و بی انگیزگی و نومیدی را به جسم و جان جامعه - خاصه نسل جوان - بپاشند و... دستگاه ورزش و مسئولان ذیربط باید خیلی جدیتر، بابرنامه تر و پرانگیزه تر به وظیفه مهم و ماموریت اصلی خود بپردازند. چنانکه بارها نوشته ایم کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد که پیشرفت و ارتقای ورزش ایران از حیث فنی و فرهنگی( واخلاقی) در گروی انجام آنهاست ، کارهای اساسی که علی رغم اهمیت و حیاتی بودن ، بر زمین مانده و کمتر مدیر و مسئولی رغبت یا جرات نزدیک شدن به آن را دارد و اغلب مسئولان مایلند به مسائل روزمره و زودگذر و نتیجه گرایی و... سرگرم باشند و دوران مدیریت خود را با پرداختن به این موضوعات سپری کنند و...‌ این است که می بینیم کارهایی مثل همین " طرح آمایش سرزمینی" یا تعیین تکلیف رسمی و قاطع مالکیت دو تیم قدیمی و پرطرفدار یا بحث نظام باشگاهداری و... لاینحل و بلاتکلیف مانده وهمه چیز به نتیجه گرایی و روزمرگی خلاصه شده و به همین دلیل هم ضرر و زیان های مختلفی بر پیکر ورزش وارد می آید. خوشبختانه و به گواه نظرات فنی و کارشناسانه، ورزش ایران از ظرفیت و آمادگی خوبی برای پیشرفت و ارتقای جایگاه خود برخوردار است. این ورزش برای حرکت در مسیر روبه جلو و تحول و قوی و قویتر شدن کمبودی از حیث شرایط لازم و ابزار ضروری ، ندارد و هم از حیث مادی و امکاناتی به حد نیاز برخوردار بوده و هم از نظر نیروی انسانی ، غنی و ثروتمند است. همین هفته پیش به همت کمیته ملی المپیک مراسم" سده المیپک" به منظور تجلیل از مدال آوران بازی‌های 1948 لندن تا 2020 توکیو، برگزار واز ده ها مدالیست المپیکی تجلیل شد و... کاری بسیار ارزنده که بوی خوش قدرشناسی و شکر نعمت و... دارد و علاوه بر این ، شاهدی است برای ادعای ما که می گوییم ورزش ایران از حیث نیروی انسانی ، غنی و ثروتمند است و البته همه می دانیم که این مراسم فقط به تجلیل بخشی از ورزشکاران و افتخارآفرینان و معماران و زحمتکشان ورزش ایران اختصاص داشت و نیروی کارآمد انسانی این ورزش در ابعاد مختلف فنی و مدیریتی و... خیلی بیش از اینهاست . با همه اینها قدرشناسی واقعی برای داشته ها و شکر عملی به خاطر نعمت ها ، وقتی معنادارتر و اثرگذارتر می شود که از این داشته ها و امکانات و نعمت ها به درستی و در جای خود استفاده شود و از تجربیات و ابتکارات در جهت بهبود وضع ورزش و حل مسائل بلاتکلیف بهره ببریم . شنیدیم مدیریت و اجرای این مراسم برعهده " ورزشی" ها بوده و تعمدا عناصر غیرورزشی و سیاسی و... - که امروز مستقیم و غیر مستقیم و علنی و پنهان ورزش و سرنوشت آن را در خیلی جاها در سیطره خود درآورده اند - در آن نقشی نداشتند. بسیار خوب، اما عرض ما این است که این الگو و روش ، نه فقط در اداره و مدیریت یک مراسم ، بلکه در کلیت ورزش تسری و جریان یابد و تجلیل از ورزشکاران و افتخارآفرینانی که حالا گرد پیری بر موهای آنها نشسته ، نه فقط در یک روز و یک مراسم ، که همواره و همیشه – مانند آنچه در ورزش های پیشرفته دنیا معمول است - در ورزش ما به صورت یک روال و فرهنگ درآید. بهترین تجلیل و قدرشناسی هم استفاده از تجربیات و دانشی است که آنها ، نه در آکادمی ها و روی تخته سیاه و کتاب ها بلکه با خوردن خاک ورزش و خرد شدن استخوان هایشان در میادین ورزشی کسب کرده اند. آقای رئیس جمهور در بخش دیگری از صحبت های اخیر خود با مسئولان ورزش بار دیگر بر " اهمیت ایجاد اتاق های فکر و اندیشه ورز برای ارتقای ورزش کشور" تاکید کرد . ایشان حداقل دومین باری است که در دو ، سه ماهه اخیر برایجاد و تشکیل " اتاق فکر" در ورزش تاکید می کند و ما نیز مثل خیلی از کارشناسان و خیرخواهان ورزش بارها براین موضوع تاکید کرده ایم و خواستار تشکیل " اتاق فکر" در حوزه ها و فدراسیون های مختلف شده ایم ، اتاق فکرهایی که با حضور همین افتخارآفرینان و کاربلدها و با تجربه های خوشنام تشکیل شود، نه چنانکه حالا در بعضی از جاها رسم و معمول است که اتاق فکر بعضی از فدراسیون‌ها و باشگاه‌های ورزشی ما عمدتا با حضورکارچاق کن ها و دلال ها و رمال‌ها و جادوگرها و...! تشکیل می شود و چهره های ارزنده و مدال آور و المپیکی در آن راهی ندارند و به کنج انزوا سوق داده شده اند. عرض کردیم کارکردهای ورزش ، خیلی مهم و ماموریت وزارت ورزش ، خیلی حساس و خطیر اما شدنی است، به شرط آنکه عزم و اراده و انگیزه انجام این ماموریت - خاصه از سوی مدیران ورزش – وجود داشته باشد...

* سیدمحمدسعید مدنی